Στίχοι

										Θα βγώ στο δρόμο ένα βράδυ μοναξιά μου,
άγνωστος σ' άγνωστους ξανά να περπατήσω.
Ένα τραγούδι θα σφυρίζω συντροφιά μου,
και το ανθρωπάκι στο φανάρι θα ξυπνήσω.

Τζάμι θολό λεωφορείου γίνε καρδιά μου,
ένα παιδί  να γράψει απάνω σ'αγαπώ.
Σαν το διαβάζουν κουρασμένοι επιβάτες,
θα έχω κι εγώ κάτι μικρό να μοιραστώ.

Σαν φτάσω πια στο τέρμα αυτού του δρόμου,
σ' ένα παγκάκι σκονισμένο θα καθήσω.
Έτσι απλά για να μιλήσω στη σκιά μου,
που σαν ζητιάνα χρόνια με έτρεχε ξοπίσω.