Lyrics

										Δεν είχε ούτε ένα μέτρο γης δικό του,
οτι φόραγε σχεδόν, ήταν χαρισμένο
δεν πήγε σε σχολεία και πανεπιστήμια
γεννήθηκε φτωχός, έζησε τίμια,
είπε λόγια που αγγίξανε ψυχές,
είπε αλήθειες που στοιχίσανε ζωές,
έδωσε με τα λόγια του νέκταρ στην οικομένη
μα ξύδι τοκανε εκείνη η καημένη.

Ξέρεις Διδάσκαλε, ο κόσμος θέλει ψέμα
θέλει να πνίγεται ο διπλανός στο αίμα
θέλει να χαίρεται στου διπλανού τον πόνο
και να κοιτά αυτά που θέλει μόνο,
τους άλλαξες το ρου και την πεπατημένη
μας έδειξες αληθινή αγάπη τι σημαίνει
όσοι ήταν αγνοί και παιδιά μες στην ψυχή τους
κάνανε την βασιλεία σου δική τους.

Οι άλλοι σαν και τότε Φαρισαίοι
μαζί με τελώνες και τους γραμματείς 
και άλλοι σπουδαίοι
δεν καταδέχτηκαν να πάνε πίσω απο απλούς ψαράδες
προσκύναγαν και προσκυνούν μεγάλους αφεντάδες.

Μήπως τυχαία κράτησες το μάτι σου απλό
μήπως τυχαία βοήθησες κάθε φτωχό?
μήπως τυχαία έδειξες αληθινή αγάπη,
για να μην έχει δικαιολογία κάποιος ότι δεν έχει μάθει?

Και τώρα ψεύδεται για σε η πλειονότητα μες στην θρησκεία
κρατούν περιουσίες, και δρέπονται ασυλία,
αυτοί που θαπρεπε τους μικρούς και αδύναμους 
σαν και εσέ να βοηθούν
απ' το δικό σου αίμα ν'αρπάξουνε θέλουν
ότι πιο πολύ μπορούν.

Εσύ βασιλιά μας σαν βασιλιάς
αργά ή γρήγορα θα κυβερνάς,
όσοι στην πνευματική τους φτώχια δεν πιστέψουν
τα άνθη απο την επαρσή τους, σύντομα θα δρέψουν,
όσο για εκείνους, που ψεύδονται με την δική σου ζωή και θυσία
λύτρωση δεν θα έχουν ποτέ καμμία.