Αγαπώ αυτά τα μεσημέρια που επιστρέφεις πτώμα απ' τη δουλειά κι όμως μου ζητάς μιαν αγκαλιά Κι εγώ ανοίγω διάπλατα τα χέρια μέσα τους για πάντα να κρυφτείς για να κλάψεις και να γιατρευτείς Αγαπώ εκείνες τις βραδιές μας που έρχεσαι μου δίνεις δυο φιλιά κι εγώ σου χαϊδεύω τα μαλλιά Κι ύστερα φωτίζει τις καρδιές μας σαν το ήλιο του καλοκαιριού το χλωμό το φως του φεγγαριού Αγαπώ εκείνες τις στιγμές μας που ό,τι και να πω, ό,τι κι αν πεις το καλύπτει ο ήχος της σιωπής Πιο πολύ αγαπάω τις σιωπές μας όταν δε χρειάζεται να πω ότι μ' αγαπάς και σ' αγαπώ
Σ ευχαριστω "αγνωστε...και γω κρατω αυτο... ..Πέφτει μια κίτρινη βροχή κι εγώ γυρνώ χωρίς ψυχή .
Μπορείς μέσα από τους στίχους σου να αγγίξεις τις ψυχές μας.
..Συνεχεις εμπνευσεις βλεπω... Μπράβο σου. Πολυ καλοι και αυτοι σου οι στιχοι
Υπεροχη η γραφη σου γνωστε μου αγνωστε... τα εχω διαβασει και αλλου... Καλη χρονια σου ευχομαι παντα με επιτυχιες.
και γραφεις συνεχεια ωραια πράγματα βλεπω. Μπράβο σου
Πραγματικά είσαι εξαιρετικός στιχουργός.Το κάθε δημιούργημα σου πολύ ξεχωριστό και με δική του ταυτότητα...Καλή Χρονιά και ό,τι καλύτερο σου εύχομαι!