Στίχοι

										Γιατί να ζω λίγες μέρες; Γιατί να ζω λίγα χρόνια;
Αφού μπορώ περιπλανώμενος να ζήσω αιώνια.

Να 'μαι από στόμα σε στόμα ένα τραγούδι αγάπης.
Αναγενόμενη φωτιά μίας αθάνατης στάχτης.

Αφεντικό και εργάτης στης ευτυχίας το κάστρο.
Φόντο λευκό σε μαύρη τρύπα, σκανταλιάρικο άστρο.

Γιατί να είμαι πλασμένος από νερό και αέρα;
Σώμα τρωτό σε κορεσμού ατσαλοπύρινη σφαίρα.

Αφού μπορώ να 'μαι μέρα που ξημερώνει διαρκώς.
Να 'μαι σαν έρωτας ταχύς και σα παραίσθηση αργός.

Μπορώ να γίνομαι φως που δημιουργεί τις σκιές.
Να ζω μονάχα για το αύριο δίχως φόβο απ' το χθες.

Θα 'μαι συνάμα ντροπαλός όμως και τόσο αναιδής.
Ο ξαναμένος θεατρίνος μιας αμήχανης στιγμής.

Κι όταν θα θέλεις να με δεις να με ζητάς στον ουρανό.
Ουράνιο τόξο που χορεύει αγνοώντας το κενό.

Του παραδείσου θα κρατώ ένα αόρατο κλειδί.
Θα γίνει η άβυσσος αλάνα και εγώ ξανά παιδί.

Και μια κιθάρα θα 'ναι η γη που αγκαλιά θα τη κρατώ.
Θα 'χω τις νότες για φτερά όσο ψηλά θα ακροβατώ.

Ερωτευμένος θα 'μαι εγώ κι ενός ονείρου εραστής.
Απειροδιάστατης αλήθειας πολλαπλός ταξιδευτής.