Lyrics

										ΜΕΣ’ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ, ΣΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΜΟΥ ΠΑΘΗ
ΣΤΙΣ ΡΑΨΩΔΙΕΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, ΣΕ ΟΤΙ ΚΟΥΒΑΛΩ 
ΕΙΧΑ ΦΥΛΑΞΕΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΑ ΒΑΘΗ
ΓΥΜΝΟΣΤΗΘΟΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΜΕΣΤΟ.
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΕΥΓΑΝ, ΕΠΑΙΡΝΑΝ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕ ΑΓΓΙΖΟΥΝ
ΑΓΑΠΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΝΥΣΑΝΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΔΑΚΡΥΖΟΥΝ
ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΑ ΦΙΛΙΑ.

ΑΠ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΙ ΚΡΑΤΗΣΑ? ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ?
ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΜΕ.

ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΣΧΗΜΑΤΙΖΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΗΛΠΙΖΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ, ΜΙ’ ΑΓΚΑΛΙΑ ΖΕΣΤΗ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΨΕΥΤΙΑ, ΤΗΣ ΜΠΟΡΑΣ Η ΑΝΕΜΗ.
ΕΙΝ΄ Η ΖΩΗ ΜΙΑ ΑΒΥΣΣΟΣ ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ
ΠΟΥ ΘΑ ΒΟΥΤΗΞΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ ΣΤΑ ΣΑΝΙΔΙΑ.
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΕΔΩ ΤΩΡΑ
ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΥΧΕΣΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΜΠΟΡΑ.