Published 16 χρόνια πριν in Rock
<Ο χαφιες> - <Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ>
- 655
- 0
- 0
- 0
- 13
- 0
Στίχοι
Ο ΧΑΦΙΕΣ Δεν είναι προδότης ο Χαφιές ! Αρχές δεν έχει να προδώσει Ένα σαρκίο σάπιο , μόνο κουβαλά Κι αυτό το έρμο , δεν μπορεί να περισώσει Γεμάτος φόβους , απωθημένα υστερικά Έρμαιο γίνεται , της πιο βαθιάς αβύσσου Έτσι χωρίς ιδανικά Χωρίς τα όργανα , τα αντρικά γεννητικά Ότι ζητάς θα δώσει Αρκεί να σώσει Τα σάπια μέλη του , τα πενιχρά Τι πιο απλό , να καταδώσει….. Σαν δήθεν φίλος , πάντα θα φθονεί Αν είσαι εχθρός του , θα λουφάζει , θα καραδοκεί Αν είσαι άγνωστος , θα γλείφει , θα ψευδολογεί Αν είσαι ο δήμιος του , προχώρα , στου κρανίου τη κοπή Θα σ αγαπήσει , σαν τον λυτρωτή …………………………………………… Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ Ο , δεν είναι ο Καθωσπρέπει συνήθως γυρνάει Έχει όνομα , έχει αρχές Δεξιά –αριστερά , δεν κοιτάει… Ο προδότης δεν είναι ο χαφιές Κάπου στράβωσε , λίγο κολλάει Λίγο η πίεση , λίγο το το στρες , Ποιος γαμάει τις αρχές , σε πουλάει Ο προδότης δεν είναι ο χαφιές , Των ονείρων μονάχα , ο γνωστός , ο λακές πληκτικός , της ζωής μας , άλλος ένας φραπές Στο λευκό μας χαρτί , άλλος ένας λεκές
Η αλήθεια είναι ότι και Καρυωτάκης και ο Χατζιδάκις και ο Cotton που αναφέρεις νομίζω συμφωνούν πως το έργο είναι σημαντικότερο του δημιουργού ( ο καθένας με τον τρόπο του φυσικά). Και δεν είναι μόνο ένα ποιήμα του Καρυωτάκη τα τραγούδια του Χατζιδάκι, αλλά η συνολική τους παρουσία. Ιδιαίτερα ο Χατζιδάκις ενδιαφέρθηκε πολύ και για το έργο των άλλων. Προγενέστερων και μεταγενέστερών του. Διάβασα το ποήμα του Cotton. Έχω να πω ότι ενώ οι πολύωρες συζητήσεις μας δεν σε κλόνισαν, το κατάφεραν πέντε στίχοι. Αυτό δείχνει τη δύναμη της τέχνης, του έργου που λέγαμε, ανεξάρτητα απ' το τι είναι ή ποιός είναι ο Cotton.
Αν κι εσυ δεν το συνηθιζεις σου απαντω... Ακομα περιμενω απαντηση... Αφου ειμαι ολα αυτα που μου καταλογισες στη σελιδα του Γρηγορη γιατι μου εφερες το βιβλιο σου και γιατι μελοποιησες το τραγουδι μου...Γιατι γιατι γιατι ρε γαμωτο???????? Και φυσικα οταν αποκαλεις καποιον κοριτσαρα θα πρεπει να περιμενεις και την αναλογη απαντηση... Γιατι τα προσωπικα δεδομενα δεν αφορουν μονο εσενα αλλα και τους αλλους... Οσο για το αλητης το αποδεχομαι με χαρα! Ποσο μαλλον απο εναν αλητη σαν και του λογου σου που δεν δισταζει να τα βαλει με ολους οσους ειναι κοντα του μονο και μονο για την προσωπικη του ευχαριστηση... Και εισαι και ανακολουθος αφου δηλωνεις απ τη μια πως αποχωρεις δια παντως κι απο την αλλη μενεις και μας πρηζεις... Απαντηση δεν χρειαζεται να δωσεις,ετσι κι αλλιως θα ειναι αλλοπροσαλη... ΥΣ.Μαθαινω πως σκεφτεσαι να μονασεις!!!Αλι στο Αγιον Ορος!!!Το βλεπω να καιγεται!
Ναι φίλε μου.. Νιώθω πολύ άνετα μέσα στην μικροπρέπειά μου.Άλωστε σε εμας τους μικροπρεπείς χρωστάς την Ανωτερότητά σου. Αν κάποιος άλλος ατενίσει απο σημείο ψηλότερο του Δικού σου,τότε θα αναγκαστείς κι Εσύ να γίνεις ένας ταπεινωμένος μικροπρεπής γιατί πιθανότατα θα πιστεύεις πώς αυτός ανήκει στο απρόσιτο επίπεδο κι εσύ είσαι απλά "επίπεδο".. Μαζί με τους άλλους! Επίσης στο ρητό που μου παραθέτεις ξεχνάς μια πολύ σημαντική παράμετρο που απορέει απευθείας.. Αυτός που θέλει να πετάξει αποξενώνεται απο τους υπόλοιπους.. Είναι μόνος του. Είναι ξένος πιά. Προτιμώ λοιπόν να κυλιέμαι στον βούρκο της μικροπρέπειας γιατι με τους ομοίους μου νιώθω ασφάλεια.Εσύ που πετάς και μας ατενίζεις απο εκεί ψηλά, αναγκαστικά δικέ μου είσαι "στόχος".. Φαίνεσαι (άλλωστε το επιδιώκεις να φαίνεσαι). Το ρολάκι σου το έχουν πάρει κι άλλοι (κι ο castaneda μέσα σ'αυτούς).Το ρολάκι που με παροτρύνεις να πάρω δεν το γουστάρω. Μένω εκτός casting.. Βρές άλλους. Κι αυτό που πρέπει να αναρωτηθείς ίσως τελικά είναι: Σε τι ύψος πετάς? Πιστεύεις οτι οι προσπάθειες να διαδόσεις την ιδεολογία σου αποδίδουν καρπούς? Υπερασπιζόμενος τα υψηλά ιδανικά σου έκανες νομίζεις ποιοτικότερη την Τέχνη που υπηρετείς? Κι αν ναι,πώς το εισπράτουν οι συνανθρωποί σου? Είσαι ικανός να τους πείσεις οτι όντως τα δικά σου ιδανικά είναι τα "σωστά"? Και πόσους πείθεις? Τους 2-3 καλούς σου φίλους? Εν τέλει πιστευεις οτι είσαι ηγετική φυσιογνωμία? Ηγέτης δεν είναι αυτός που λέει "κάντε αυτό" και οι άλλοι το κάνουν. Ηγέτης είναι αυτός που λέει "θέλω να κάνω αυτό.Ποιοί είναι μαζί μου;" και οι άλλοι τότε ακολουθούν... Μου το λέει ένας φίλος μου! Δέν ξέρω που το διάβασε!!
Το ήθος καί η καλωσύνη σου είναι γνωστά σε όλους.Δεν υπάρχει άνθρωπος εδώ που το αμφισβητεί(κι αν υπάρχει να το πεί τώρα αμέσως)! Ομως...χτίζεις-χτίζεις με υπομονή και αγάπη και μετά δίνεις μιά κλωτσιά και τα γκρεμίζεις όλα! Και ξανά απ'την αρχή... Αυτο είναι κάτι που δέν μπορώ ( τουλάχιστον εγώ) να συγχωρήσω εύκολα.Πιστεύω πως το ίδιο συμβαίνει και με άλλα άτομα. Απλοποίησε'τα όλα μέσα σου και ίσως δείς άλλα πράγματα μπροστά σου...
ΕΔΩ ΞΕΧΑΣΕΣ ΑΝΟΙΧΤΗ ΤΗ ΠΟΡΤΑ!!!!
Πιερότε, στα λασπόνερα της παρακμής….κάποτε επιπλέουν τα πιο καθάρια διαμάντια…φτάνει να έχεις τα μάτια να τα δεις! Με συγκινείς πραγματικά, σ’ ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου….Πάντα θαυμάζω την αλήθεια σου και τα λόγια σου, έχουν για μένα ιδιαίτερη αξία!
αμα θες να σου γυαλισου τα παπούτσια πολυ ευχαρίστως! Αργησα να δω τις κειμενάρες σου γιατι ήθελα να βρίσω απόψε και έγραφα. ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΕ!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μα είναι πρόστυχα ελκυστικό, το άσπρο το χαρτί και το μολύβι….. ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ! ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ!!!
Το θλιμένο γέλιο και το ζεστό δάκρυ του κλόουν.
τουτο το υπεροχο διάλογο, τοσο ποιο πολυ προβληματιζομαι ποιον θα διαλεγα ΚΑΠΟΤΕ ..να παιξω. "Γκολντυ: Ακεφαλε τσαλαπετινε , εισαι τελειως αταλαντος! Τσαλαπετινος: Κι εσυ τεκνον Βρουτε , με προδωσες? Γκολντυ:???? Δεν ειμαι ο Βρουτος…..Ο Παπας ειμαι!!!! Τσαλαπετινος: Aαααα!!! Μια χαρα , λοιπον….Ειπα κι εγω !....Να το κανεις τοσο καλα????….. Γκολντυ: Μη ξαναπεις Αααα μονολυκε μου!...Μου θυμιζεις τον πρωην τον ΑΑΑ και ξενερωνω.... Τσαλαπετινος: Υπηρχε πρωην μωρη! Θα σε σφαξω... Γκολντυ: Ψυχικο εκανα βραχνε μου εραστη!"
Η φραγή δεν ειναι τιποτα αν μονο αυτό σου εκανε καλέ μου. Προσεχε σου'πα με ποιόν κανεις παρέες...ο εν λόγω κυριος μπορεί να με μιμηθεί και να σε δολοφονησει κι όλας. Αλλα μετά να δεις τι έχει να πάθει απο μενα τον στιγερό δολοφόνο...Προσεχε σου λεω και πάλι.
Πολύ προχωρημένο και σοφιστικέ γραπτό.Άξιος φίλε μου!!! Τον σεβασμό μου.
Όταν κάποιος μας αφήνει αδιάφορους απλώς δεν ασχολούμαστε μαζί του. Κι εσύ, ό,τι και να σου προσάπτουν, έχεις κάτι: κατ εμέ, άλλες φορές θετικό κι άλλες αρνητικό. Όπως και όλοι μας λίγο πολύ. Όμως υπάρχει ξεκάθαρα. Αλίμονο, όμως, σ αυτόν που δεν σατιρίστηκε. Η σάτιρα πάντα έχει το στοιχείο της υπερβολής, νομίζω. Και προσωπικά, αν καμιά φορά μου ξεφεύγει λίγο, είναι από απειρία και όχι από σκοπιμότητα.