Στίχοι

										Εδώ και χρόνια 
με χαρακιές μετράω τις μέρες. 
Σ’ ένα υπόγειο 
μες στη βρόμικη στόφα της ανήλιας πόλης. 

Κάθε βράδυ ακούω βήματα 
από γυναικεία τακούνια στο παράθυρο 
και πνιχτούς ψιθύρους. 

Κάθε πρωί τρέχω στα δάση 
και σε γυρεύω 

Της μέρας η δύση με σχίζει στα δυο 
και μου κλέβει τα χρώματα. 

Με ρετάλια απ’ τα λόγια σου 
δένω πληγές και ματώματα.