Στίχοι

										Στο προάστιο που ζω,
Φίλους δεν έχω για να δω.

Παρέες, μικρές – μεγάλες, λίγες θα βρεις,
Γειτονιά ανύπαρκτη, ασύστατη θαρρείς.

Σχολικά πάνε και έρχονται ευθύς.
Κολεγίου Ψυχικού, Αρσακείου θα δεις.

Καμιά φορά ίσως με ανταμώσεις στην πλατεία,
Θα είμαι εκεί με γονείς και  παιδιά, να λέμε αστεία.

Σπάνια όμως, τα κομπιούτερ και οι παιχνιδομηχανές,
Δεν φέραν ποτέ της παρέας τις χαρές…

Στα Δυτικά σαν περπατήσεις,
Μοναξιά τι σημαίνει, μην ρωτήσεις.

Μονάχα γειτονιά, ρώτα τι εστί,
Ρώτα και θα δεις, θα με θυμηθείς..