Published 16 χρόνια πριν in Rock

παραίτηση

  • 624
  • 0
  • 0
  • 0
  • 0
  • 0

Στίχοι

										Στην αφή μου φωλιάζει το άγγιγμά σου 
Και μια ανεπαίσθητη κραυγή που δείχνει 
Την απόγνωση της ημέρας από το 
Χάσιμο του εαυτού στο κενό 
Και την παράδοση στο βυθό 
Της νύχτας 
Πεθαίνεις κάθε βράδυ για να 
Γεννηθείς ξανά ξημερώματα. 
Ποια μάσκα θα φορέσεις και σήμερα 
Άραγε ποιητή των εικόνων και της θάλασσας 
Φτιαγμένη από χέρια που δεν άπτονται του 
Είναι σου αλλά χρωματίζουν την διάθεσή σου 
Και κολλάνε κοχύλια στην αμμουδιά σου 
Το πρωί για να μείνουν θρύψαλα το βράδυ 
Είχα κεντήσει στην αντηλιά όνειρα από μετάξι 
Μα ήρθε μετά η νύχτα με αστροφεγγιά και 
ξεθώριασε τις ελπίδες 
νόμιζα είχα αρχίσει να αγαπώ 
μα εκείνο το βράδυ πέθανα 
πρώτη φορά και 
γεννήθηκα ξανά μια σκιά του εαυτού μου 
να στέλνει μηνύματα στη θάλασσα 
μήπως και γυρίσεις πίσω 
μα απάντηση καμιά 
απάντηση καμιά…									

:
/ :

Queue

Clear