Στίχοι

										Αυτό που έχω καταλάβει,
στης μοναξιάς μου το σκοτάδι,
αν δεν πληγώσεις στην αγάπη,
μην περιμένεις να βρείς χάδι.
Σ’ εγωϊσμό και αλητεία,
μοιράζει ο έρωτας βραβεία,
τι στο καλό κι’ αν επιμένεις,
στο τέλος πάντα μόνος μένεις.



Στο οπτικό σου το πεδίο,
θα πάψω να μαι το αγκάθι,
δεν τα σηκώνει η καρδιά μου,
τα βάρη απο ξένα λάθη.
Κι’ αποχωρώ δίχως αντίο
με το κεφάλι μου ψηλά,
γιατί ζητάει η ψυχή μου.
όπου τη θέλουν να γυρνά.



Αυτο που εχω καταλάβει,
σ’ αυτο τον κόσμο η ουσία,
εχει χαθεί και κυβερνάει,
ο φθόνος και η αμαρτία.
Και δε μετρά αν εχεις βλέμμα,
τίμιο, ντόμπρο και αθώο,
ο ηττημένος πάντα θα σαι,
αν δε λερώσεις το μητρώο.



Αυτο που μ’ εχει καταβάλλει
και νιώθω θύμα και στραβάδι
το θύτη πάντοτε να βλέπω
μια ζωή να βγαίνει λάδι.