Published 16 χρόνια πριν in Rock

ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ

  • 569
  • 0
  • 0
  • 0
  • 1
  • 0

Στίχοι

										Η πρώτη της νυχτός αστροφεγγιά
Έρχεται και δροσίζει τα όνειρά της
Έχει η καρδιά της πάντα συννεφιά
Πέφτουν βροχή τα δάκρυα της μοναξιάς της
Η σκέψη της φτάνει μακριά στο παρελθόν
Στις μέρες τις ηλιόλουστες που ζούσε
Δίνοντας νόημα και αξία στο παρόν
Όσο για τη δική μου την αγάπη αδιαφορούσε
Κλείνει στα μάτια και στο όνειρο ζητά
Τις σφαλισμένες της αγάπης θύρες να ανοίξει
Κλαίει, γελάει, νευρικά παραμιλά
Πόσο μετάνιωσε δεν θέλει η δύστυχη να δείξει
Και το τηλέφωνο που μάταια χτυπά
Είναι εκείνη και μια απάντηση προσμένει
Φωνάζω εμπρός μα κείνη δεν μου απαντά
Γεμίζει ο χρόνος ηδονή που αργοπεθαίνει
Μένει η σιωπή μόνη να ενώνει δυο καρδιές
Για μια στιγμή που τόσο γρήγορα τελειώνει
Κι ύστερα έρχονται του μίσους οι φωτιές
Κι η μοναξιά που τόσο απάνθρωπα πληγώνει

Όσους αναίτια υποφέρουν και πονούν
Τη σκοτεινή πριγκίπισσα των λογισμών μου
Αυτή που ικέτισσα σ’ αυτούς που τη φθονούν
Πάει για νά ’βρει τη ροή των συνειρμών μου									

:
/ :

Queue

Clear