Published 16 years ago in Rock
Ένας σακάτης ναυτικός
- 645
- 0
- 0
- 0
- 8
- 0
Lyrics
Το χέλι που πετάξανε οι χωρικοί στη στέρνα
να την κρατάει καθαρή τους έγινε θεριό !
Του Αχιλλέα, του δάσκαλου, του δάγκωσε τη φτέρνα.
Την παπαδιά ξεμυάλισε, την όμορφη Μαριώ.
Ένας σακάτης ναυτικός γυρνά στη Μικρασία,
(έλειπε εκατόν είκοσι χρονάκια στρογγυλά.)
Στον ίδιο πήγε καφενέ κι έπιασε μια γωνία,
ρίχνει ζαριά και έκλεισε τα πούλια τα ανοιχτά .
Τον κόκορα που σφάξανε, τρέχει χωρίς κεφάλι
και πιτσιλίζει με ζεστό αίμα τον άσπρο τοίχο.
Λαμπάδα φύτρωσε ξανθιά σε ένα μανουάλι
και δυο Ιούδες κλάψανε στου φυτιλιού τον ήχο.
Ένας σακάτης ναυτικός φορά μαύρη γραβάτα
που είχε απ’ τον μεσαίωνα κλεισμένη στο μπαούλο.
Στη Βενετιά παντρεύτηκε μία πρασινομάτα,
που ‘χε κυρά πολύ παλιά κι αυτή τον είχε δούλο.
Αηδόνι βάψανε στα γκρι να μοιάζει με γεράκι.
Μα μόνο αυτοί πειστήκανε κι ανοίξαν το κλουβί-
Γεράκι ήρθε κίτρινο που ‘μοιαζε μ’ αηδονάκι
και ποιος μου τρώει τη σάρκα μου και ποιος μου κελαηδεί ?
Δράκος ,στοιχειό παραμυθιού με κόκκινες φολίδες,
αγίους κατασπάραξε που ήρθαν να το σκοτώσουν.
Ήμουν κουφός , παρόλα αυτά μου ‘βαλαν ωτασπίδες,
μα έβγαλα τα μάτια μου προτού να με τυφλώσουν...
Και πώς να είναι τα νερά που σκίζει το δελφίνι ?
Στην έρημο η μουσική που παίζει ο κροταλίας ?
Προπηλακίζω μάρτυρες που αντέχουν στο καμίνι
και τη φωτιά τροφοδοτώ με φύλλα ιστορίας..
Ένας σακάτης ναυτικός πεθαίνει στο καθήκον
πάνω στο ματσακόνι του , βγάζοντας τη σκουριά .
Το σκέλεθρο του, στη στεριά, βορά άγριων λύκων..
Μα η ψυχή του θα γυρνά στα αρμυρά νερά...
{Α}
Δεν εμφανίζομαι συχνά εδώ (μετά σχολίων εννοώ) αλλά ούτε κι εσύ γράφεις τόσο συχνά πιά. Εν πάση περιπτώσει, η γνώμη μου δεν αλλάζει για σένα. Η γραφή σου είναι μοναδική και τη γουστάρω πολύ. Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ είναι υπέροχη. Καλό μεσημέρι.
γράφεις απίστευτα!!
Δεν έχω λόγια!! Συνδυάζεις τόσο ωραία απλές λέξεις φτιάχνοντας καταπληκτικά λογοτεχνικά σχήματα! Συγχαρητήρια από καρδιάς!!
den xreiazetai to ksereis....
λογια, λογια, λογια! μου αρεσες πολυ!
Μ`ένα ποδήλατο να τρέχω και να γελώ χωρίς αιτία βροχή να ρίχνει μα ν`αντέχω σ`έναν αγρό περιπολία αυτούς που κλέβουνε τους ήλιους να κυνηγώ στα βήματά σου ζεστούς ανέμους να `χω φίλους προτού ανοίξεις τα φτερά σου.Mou aresa para polu oloi stixoi sou exeis megalh fandasia k mia plousia gama leksewn!Syxgarhthria sou eyxomai ta kalytera!
Άσσε πως μου ξέφυγες εσύ;Είσαι μια απ' τις σταθερές αξίες στο χρηματιστήριο των στίχων.
parousiazeis poloi parastatika thn olh istopia eisai poihths de kserw an tha mporousan na melopoihthoun oi stixoi sou pantos eisai para ma para polh kalos