Στίχοι

										1.

Πρώτη του Μάη

όταν άνθιζε η Γη

καθόσουν δίπλα μου

ανέμελο παιδί.


2.

Και με ρωτούσες

που είναι η πηγή

που πίνει ο σπόρος

κι αποκτά ξανά ζωή.

**************************************

Αλλά σοφός δεν είμαι εγώ

τότε δεν ήξερα, μα τώρα ομολογώ:

Όσα σου έταξα

είχανε διάρκεια

σαν τα στεφάνια

από άνθη του Μαγιού.

Που τα μαζεύαμε

και τα πετούσαμε

για να φουντώνουν

οι φωτιές του Αι - Γιαννιού.

**************************************

3.

Άφηνες πάνω μου

τα ξέπλεκα μαλλιά

κι ύστερα τά 'φτιαχνες

να μοιάζουν με φωλιά.


4.

Για να μας βρούνε

όταν θάρθουν τα πουλιά

να μας ενώνει

ότι είχαμε παλιά.

[Ξανά: Αλλά σοφός δεν είμαι εγώ

τότε δεν ήξερα μα τώρα ομολογώ...]


Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"