Lyrics

										Τα χρώματα στον πίνακα ξεφτίσαν
Και κόκκινο απ’ τα πρόσωπα κυλά
Δεν είναι απ’ τους έρωτες που σκίσαν
Στα δύο μια καρδιά που αγαπά

Δεν πρόκειται για πόνο της αγάπης
Το αίμα αυτό που χύνεται στη γη
Είν΄ όλων των λαών το μονοπάτι
Του σύγχρονου πολιτισμού πληγή

Ρεφραίν
Σε τι κόσμο θα έρθουν τα παιδιά μας
Τι κι αν είν’ ο καρπός του έρωτά μας;
Στων πολέμων να ζήσουνε τη φρίκη;
Συμφερόντων να γίνουν κι αυτά λύκοι…

Σε ποιο κόσμο θα φέρουμε παιδιά;
Που το χρήμα το βλέπεις κυβερνά
Σαν τις μάζες να αδιαφορούν
Το συμφέρον κι αυτά θα υπηρετούν


Που πήγανε τα όνειρα κι ελπίδες;
Χαθήκαν σε δολάρια κι ευρώ
Τα χρώματα που είχαν οι πατρίδες
Ξεβάψαν σ’ ένα κόσμο ασπρόμαυρο