Αποφυλάκισέ με απ'τα δεσμά εκείνης της παλιάς σου πολιτείας όπου συνέχεια βρέχει και βρέχει οι μέρες μας έχουν χάσει το κέφι κι άν στο παράπονό μου ξαποστάσω δεν θα μπορώ στο γέλιο σου ν'αράξω. Σ'εκείνη την παλιά σου πολιτεία ο ήλιος του καλοκαιριού δεν καίει κι η Άνοιξη είναι δίχως λουλούδια μάγισσες θύελλες λένε τραγούδια, όσα σου έχω στείλει ραβασάκια σε θυμωμένη θάλασσα βαρκάκια. Βραχιόλια σκουριασμένα-χειροπέδες μια πληγή στα χέρια η χόρτασή σου, τα χέρια που χορευαν στον σφιγμό σου ανάσταση σε κάθε πυρετό σου. Είναι η φωνή που πια δεν την ακούς άστεγη μοίρα-φυλακισμένος νους. Αποφυλάκισέ με απ'τα δεσμά εκείνης της παλιάς σου πολιτείας με τον ήλιο που έχει το σημάδι απ'το δάκρυ που λάμπει στο σκοτάδι, χρυσόσκονη η ευχή μου στην ακτή κύμα που ψάχνει την έξοδο να βρει. madlin
πέρασα για μια καλημέρα. ελπίζω να περνάς καλά...
ΠΟΙΜΑΤΑ! ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΝΩΝΤΑΣ!
Σας το ειπα ξανα....Μεθατε υπεροχα!
μου άρεσαν πάρα πόλύ τα νέα σου έργα. δηλώνουν την ευαισθησία σου και το ταλέντο σου. να είσαι πάντα καλά.