Γαλαξίες κεντάς, το ρολόι κοιτάς, τρέχει ο χρόνος γυμνός σου ‘ταν πάντα εχθρός. Έχω τόσα να πω, δε διστάζω να μπω, απ’ τις γρίλιες σου φως. Σπάω το σκοτάδι. Είχα αιώνες κρυφτεί σε σπηλιά μυστική, προσφορά στους Θεούς. Τις φωνές μου ακούς, κάνεις ανασκαφές βρίσκεις αυτό που θες το κρεμάς στο λαιμό. Κυλά ένα δάκρυ. Ρίχνω μία γροθιά, γίνεται συννεφιά. Ανοίγουν οι ουρανοί και αρχίζει η βροχή, στα ποτάμια κυλά, την κοιτάζεις δειλά θέλεις να τη γευτείς και να ξεδιψάσεις. ΣΗΜ: ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΣΤΙΣ 10/1/2003
Μου άρεσαν πολύ οι στίχοι σου γιατι δημιουργούν εικόνες καθως τους διαβάζεις...Το ατερμονη σπειρα και το εχω τόσα να πω είναι απ'τα καλύτερά σου!Όπως επίσης και η ονειροπαγίδα...Παντα επιτυχίες! Ελένη
teleios eidika to geysh nostalgias,taksideyei.
Γράφεις πάρα πολύ καλά.Με τρόπο που ξεχωρίζει.Το Έχω τόσα να σου πω απο τα πιο ωραία σου κατα τη γνώμη μου...Ό,τι καλύτερο σου εύχομαι.
Καλε μου φιλε πρεπει να παραδεχτω πως ολα σου τα ποιηματα-τραγουδια εναι γεματα απο εικονες, απο αισθηματα και συναισθηματα που αγγιζουν πολυ ευκολα !!! Τα σεβη μου !!!!
Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΑΙΣ8ΗΣΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΣΟΥ.. ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ