ΠΟΣΗ ΝΥΧΤΑ Πόση νύχτα να χωρέσει η μοναξιά; Πόσα δάκρυα να πιεί, να ξεδιψάσει; Ποια ελπίδα, να της κάνει συντροφιά; Λίγο φως κι ένα ποτό να την κεράσει! Πόσο πόνο να κρατήσεις αγκαλιά; Ποια στιγμή, που δε ματώνει ν’ αναστήσεις; Πως ν’ αντέξεις στο λαιμό σου τη θηλειά; Όταν γίνονται εφιάλτες οι αναμνήσεις! Ρεφραίν Χίλια όνειρα και μια ψυχή τζογάραμε -νύχτα ζόρικη, ντυμένη στα σατέν- στο λαχείο της ζωής μας, μα ποντάραμε σε εννιά νούμερα, και βγήκε το μηδέν.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΘΑΛΕΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ ΠΑΝΤΩΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΛΙΓΟ ΥΠΟΜΟΝΗ ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΥΓΕΙΑ