Στην άσωτη ζωή μου Σε προκαλώ σε μια μονομαχία αισθημάτων σε μια θάλασσα ανέμων και κυμάτων σε ουρανό των κόκκινων χρωμάτων κι όμως σε προκαλώ σε προκαλώ σ΄ένα δωμάτιο σκονισμένο μόνο οι δυο και το καιρό το ξεχασμένο να μας κοιτά σα το κριτή το διχασμένο κι όμως σε προκαλώ μα σε παρακαλώ εσύ κι αν με νικήσεις κομμάτια σκορπισμένα μη μ΄αφήσεις ούτε για λάφυρο να πάρεις τη ψυχή μου μείνε για λίγο μόνο για λίγο εδώ μαζί μου σε προκαλώ σ΄έναν αγώνα , μόλις φέξει ξέρω το όπλο σου καλά έχεις διαλέξει από τους δυό μας μόνο ο ένας θα αντέξει κι όμως σε προκαλώ σε προκαλώ χωρίς ελπίδα , χωρίς θάρρος αυτός που χαίρετε για μένα ειν ο χάρος κι από κερί , μικρό κερί να γίνω φάρος κι όμως σε προκαλώ μα σε παρακαλώ όταν θα με νικήσεις εδώ χαράματα μονάχο μην μ΄αφήσεις ούτε για λάφυρο να κλέψεις τη ψυχή μου πάρε με ύστερο φιλί τη μια αναπνοή μου μου φτάνει που σ΄αγάπησα στην άσωτη ζωή μου
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ...ΥΠΕΡΟΧΟ ΓΙΑΝΝΗ....ΒΓΑΖΕΙ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...
Στιχάκη να περνάς καλά!Κάνε κάτι να πιούμε ενα καφέ ...σ'εναν καφενέ! φιλιά
Γιαννη μου , που δεν μπορεσα να πω την χαλασμενη κιθαρα μας.....καποιοι φροντισαν , να καταστρεψουν την συναισθηματικη φορτιση , που χρειαζεται ετουτο το κομματι......Και τα καταφεραν δυστυχως....και δεν μπορεσα να βγαλω λαλια.... Ελπιζω , πως θα ερθει η στιγμη της χαλασμενης μας κιθαρας......
...μεγάλο επίτευγμα, να τραγούδας για ένα τόσο παλιό θέμα (πες μου τ' όνομά σου) μ' ένα τόσο καινούριο τρόπο. Μπράβο σας!
πως φαίνεται βαρύς ο πόνος στο κορμί μου σαν τραίνο με φορτίο με διαπερνά πάνω στις ράγες του αφήνω τη ψυχή μου κάθε φορά που φεύγεις με περνά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!! Μπράβο Γιάννη!
Και γι'αυτά που άκουσα και γι'αυτά που διάβασα!!
Γιάννη μου!! Με υγεία, ευτυχία, έμπνευση και ότι αγαπάς! Τα λέμε φίλε μου!!
και πριν να έρθεις φεύγεις και πριν σε δω σε χάνω τι πρέπει πια να κάνω ? μακριά για να μην τρέχεις Υπέροχε φίλε...ΕΓΡΑΨΕΣ!!!!
ποτέ δεν είναι αργά, 1ον μάθε να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο και οχι μισοάδειο, 2ον άνοιξε παράθυρα...και... τα μάτια μιλούν,μιλούν και λένε πολλά, όσα δεν τολμούν τα χείλη, φτάνει να ξέρεις να τα διαβάζεις.Να είσαι καλά, με εκτίμηση Στέλλα.
Εξαιρετικοί στίχοι σε πρωτότυπα θεάματα και στο γώριμο ύφος σου. Πως νιώθεις που δεν άκουσες ποτέ το σ’ αγαπώ πως νιώθεις την αγάπη αν τη δεις μόνο γραμμένη αυτά που λέει στ’ αυτιά η μουσική πώς να σου πω να περιγράψω όσα δίνει σιγά χωρίς να παίρνει Να 'σαι καλά.
"Πως νιώθεις που δεν άκουσες ποτέ το σ’ αγαπώ πως νιώθεις την αγάπη αν τη δεις μόνο γραμμένη αυτά που λέει στ’ αυτιά η μουσική πώς να σου πω να περιγράψω όσα δίνει σιγά χωρίς να παίρνει" ... η μπαλαντα του κουφου... ειναι ενα εξαιρετικο σου δημιουργημα!! πλημμυρισμενο απο βαθεια ανθρωπινα συναισθηματα που ηχουν σαν σφαιρες στην καρδια μου... τα ευσημα μου φιλε μου! ακομη μια φορα, βγαζεις στην επιφανεια με πολυ τρυφερο τροπο τις γνησιες ευαισθησιες που διαθετεις και σε τιμουν ως ανθρωπο! χρονια σου πολλα και να εχεις μια ομορφη εβδομαδα φιλε μου!
Διάβασα μόλις τον Καημό σου.Διαβάζω την τελευταία σου στροφή, βλέπω και τη φωτογραφία σου με τιτλο,"ΚΑΛΕΣΜΑ" και νομίζω πώς ειναι "ενα και το αυτό" όλο σου το ποίημα με την φωτογραφία. Νάσαι καλά φίλε. Ειναι υπέροχα "παράσημα" για ανθρώπους σαν κι εσένα τα σημαδια από τίς πληγές.
Μου εγραψες...............Σου απαντω.............Απλα ομολογω , δεν ζητησα την αδεια κανενος......Εισαι πολυ γλυκος και καλος ανθρωπος , αλλα πιστευω πως ουτε οι στοχοι μας , ουτε οι δρομοι μας ειναι κοινοι......Δεν με εμποδιζει αυτο να σε αγαπω , αλλα πλεον να γνωριζω.....Εσυ ειπες , οτι οι στοχοι μας ειναι κοινοι....Αληθεια ποιους εννοεις?....
φίλε Γιάννη, ο μόνος τρόπος είνα να το ..., αλλά ποιός έχει το κουράγιο να το κάνει; Πολύ δυνατό φίλε!!
Γιάννη μου, είσαι άνθρωπος, με λεβέντικη ψυχή, με τη ματιά στραμμένη στα ύψη της ουσίας....Σ’ ευχαριστώ...για όλα γενικά, αλλά και για κάποια ειδικά...αυτά τα ειδικά που δηλώνουν το πραγματικό ενδιαφέρον του φίλου για το φίλο του....αυτό είδα εγώ...από τα πρώτα, μέχρι και τα τελευταία λεπτά. Είσαι γλυκός άνθρωπος και δεν είναι κομπλιμέντο, είναι η αλήθεια, η οποία πάντα μου βγαίνει αυθόρμητα.
ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ...ΝΟΜΙΖΩ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ.....ΣΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ!
ειναι ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό ΄το ποίημα σου, έτσι όπως ειναι.Αυτό που διαβάζω τώρα.Δεν ξέρω τί αλλαγές έγιναν.Ετσι όπως ειναι δε θα άλλαζα τίποτα, αλλά με βάση το επιχείρημα του Τάσου,να γίνει πιό κατανοητό, δεν συμφωνώ καί με την τελευταία πρόταση του. Αν τώρα μου επιτρέπεις και μένα μιά παρατήρηση,θα έλεγα,χωρίς όμως και νάμαι σίγουρος αν βοηθάω. οτι τον τελευταίο στιχο θα τον καταλάβαινα καί έτσι. "Ειν'η μιλιά πρίν την ψυχή αυτή που βγαίνει πρώτα". ή "Γιατ'η μιλιά πρίν την ψυχή, ειναι πού βγαίνει πρώτα." Σ'ευχαριστώ γιά την εμπειρία.
"μη σας τρομάζει ο καημός που ξεφαντώνει δεν έχει σύνορα δεν έχει χώρο στη χαρά είναι πυξίδα που γυρνάει και καμαρώνει μα πάντα αφήνει τα φτερά του ανοιχτά σε κολακεύει σε καλεί και πάντα σε ρωτά." ομορφο πολυ
ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ , ΜΑΣ ΣΒΗΣΑΝΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΜΑ ΦΙΛΟΥΣ.....νΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!!!!
Δεν ξερετε , κυριε Στιχακη μου , ποσο χαρουμενο κανετε τωρα τον πιεροτο , με την επανεμφανιση σας....Και μαλιστα , με ενα τοσο αριστουργηματικο κειμενο....Επιθυμια του πιεροτου ειναι , να το ανεβασει στη σελιδα του , αφου πρωτα το περασει , απο τον αναλογο σχολιασμο οπως συνηθιζει...Αλλωστε περασαν τα 2 24ωρα του πενθους και ο πιεροτος ειναι ελευθερος , να συνεχισει απτοητος....Θα μου επιτρεψετε?!!
Γιάννη, γεμάτα Υγεία και γαλήνη στην ψυχή!!!
Πέρασα να διαβάσω ενα φίλο και να του αφήσω μια καλησπέρα. Καλό απόγευμα Γιάννη.
πέρασα από την σελίδα σου και γεύτηκα ακόμη μια φορά την καταπληκτική γραφή σου. καλό βράδυ.
Εγώ φίλε μου θα το έλεγα ΜΕΓΑΛΟ μανιφέστο. Συγκλονιστικό και γεμάτο νόημα!!