Εχω κάτι να πω που εδώ και λίγο καιρό μπρός στα μάτια μου – αλήθεια γυμνή- ξεσκεπάστηκε/ Ζώ που λες μια ζωή σε φωλιά από γυαλί που εκεί μέσα ό,τι δεν είμαι εγώ ανατράφηκε/ Στη φωλιά μου λοιπόν είχα χρόνο αρκετό γνώσεις στείρες να πάρω- για πέταμα/ Η μαγκιά μου πολλή μια μαγκιά θεατή που ποτέ του Δε γνώρισε αλήθεια/ Τώρα έρχεσαι εσύ μυρωδιά από ζωή στ’όνομά της να πάρεις εκδίκηση/ Μίλα μου δυνατά πες μου λόγια σκληρά τα στοιχειά του μυαλού να ξορκίσεις/ Το γυαλί δες το σπάω με το βλέμμα γελάω τώρα ναι θέλω να μ’ αγαπήσεις/-
Να και μια δημιουργος που δεν κολυμπαει εκει που κολυμπαει ολη η Ελλαδα, δηλαδη στην καψουρα!!! Γοητευτικη και ενδιαφερουσα σκεψη και γραφη.