Published 17 χρόνια πριν in Rock
Φως και πέτρα
- 667
- 0
- 0
- 0
- 18
- 0
Στίχοι
Τ΄ όνειρο ξέθωρο στη δίνη μας πνίγει μέσα στην οδύνη ειρωνικά μας χαιρετάει μας φτύνει και μας προσπερνάει Άγριο κύμα για παρέα βορά τ΄ ανέμου στα λαθραία μ΄ ένα μινόρε ερωτικό σ΄ ένα πικρόχολο σκοπό Της νοσταλγίας το κοχύλι έωλο έμεινε στα χείλη σπασμός στερνός, νεκρού φιλί πνιγμένο μέσα στη σιωπή Το μονοπάτι φως και πέτρα στ΄ αστέρια τις πληγές μας μέτρα σε μια ανάστροφη πορεία με λάθος πάντα ιστορία
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
"Την τρέλα νιώθω να μ΄ ακολουθεί σκιά πιστή κι αχώριστη να πορευόμαστε μαζί στις κορυφογραμμές των πιο μεγάλων υψωμάτων να με θωπεύει με οδύνη και να βουτάμε στο κενό γελώντας και σαρκάζοντας τον θάνατο"!! ομως αυτο το ειχα κρατημμένο.Θαρώ πως ειναι και δικό μου. για τα άλλα που ειναι διαμάντια, αλλη φορά. Χρειάζομαι χρόνο, και δεν τον βρίσκω εύκολα. Συγχώραμε.Καλή Ανάσταση. Δημητρης Παπαγεωργίου.
ναι η ρωγμή είναι ωραίος στίχος. Αλλά και ο Αλήτης άνεμος μου άρεσε. Ευχαριστώ για τα σχόλιά σου. Όσο για τη σειρά..., ότι υπάρχει στο πακέτο... και στην καθημερινή διάθεση
Μια καλησπερα να σου πω και την εκτιμηση μου, να την αφησω εδω. Αλητης ανεμος Υπεροχο!
Σ ευχαριστω απο καρδιας Τάκη μου για τα πάντα ζεστα σου λογια. Ναι... το μωρακι εγω ειμαι..
...διότι κάθε ''άνεμος'' που σέβεται τον εαυτο του οφείλει να αλητοφέρνει λίγο! ευγε!
Έκτακτοι στίχοι ! Έκτακτη κι η φωτογραφία σου!Φτυστός ο Τζων Τίκης είσαι Τάκη μου!Με λίγο παρακάτω ξεκούμπωτο το πουκάμισο, να φαίνεται τρίχα-αλυσίδα, θα σε μπέρδευε ως κι η μάνα του Τζων!Έκτακτος!
Δε θα το έλεγα.Το τραγούδι όμως θα το πω,είναι πολύ όμορφο. Δε σου ευχήθηκα ακόμα για την καινούργια χρονιά σαν δε ντρέπομαι!Καλή χρονιά λοιπόν, να είσαι καλά πάνω απ' όλα και να δημιουργείς με της ψυχής το πάθος όπως μέχρι τώρα.΄ Πολλά φιλιά
s euxaristo poli. Soy euxomai kala xristougenna kai kathe epityxia s auto pou kaneis,
File takh oi stixoi sou mou aresan pragmatika....einai prosegmenoi kai poiotikoi!
Γράφεις πάρα πολύ ωραία... Μου άρεσε πάρα πολύ το "Λαθραίο όνειρο" και "Μεθώ τη μοναξιά μου"... Με άγγιξαν πραγματικά...
Τάκη ήπια τις ποθητές αναπνοές σου [μελοποιημένες]σαν διψασμένος ποτανός.Μέθησε τη μοναξιά μου. Δροσοσταλιά και έσταξε στην ψυχή μου. Συγχαίρω και τους τρεις σας, μην ξεχνάμε και τον ερμηνευτή. Καλή συνέχεια. Με την αγάπη και τα φιλιά μου
εγώ ερωτεύτηκα την "ερωτική παραίσθηση",μπράβο..Το "ποθητές αναπνοές"θα σπεύσω να το ακούσω.Νά σαι καλά.καλή συνέχεια!
poly erotikos k poly romandikos!mou arese poly o xoros ths amartias!kalh epityxia sou eyxomai!
ή λάθρα συναισθήματα; Όλα αυτά σε μιά μεγάλη "ανάσα" του Αίολου πέρνουν την μορφή της ποίησης και πιό δύσκολα της στιχουργικής. Τα στοιχεία (αέρας και θάλασσα) μοιάζουν να συμμετέχουν με καταλυτικό τρόπο σε αυτό που ο Αίολος ορίζει ως πόθο αλλά και στην μεγάλη απώλεια πάλι κανείς τα συναντά σαν κάτι το διαχωριστικό και μαζί ενωτικό. Θά ήθελα να διαβάσω και κάτι μη ερωτικό από τις δουλειές σου. Πάρα πολύ καλός. Χαιρετώ, ευχαριστώ.
Τα τραγουδια σου με ταξιδεψαν σε μονοπατια που ειχα χρονια να περπατησω. ειμαι τραγουδιστρια και νομιζω οτι μου ταιριαζει το στυλ αυτο παρα πολυ γιατι εχει ταυτοτητα
....αυτό μου άρεσε πάρα πολύ.Μου φέρνει στο μυαλό τις λέξεις.."ανεκπλήρωτοι πόθοι".Κι ας είναι ανεκπλήρωτοι,μας κρατάνε καλά μέσα στο παιχνίδι!!!Μου άρεσε πολύ.
καλώς μας ήρθες με τις όμορφιες ανασεμιές σου...Είσαι και φαίνεσαι απλά ποιητής να προσθέσω!Ν'ανασαίνεις και ν'αφήνεσαι λοιπόν...;)