Published 16 χρόνια πριν in Rock
ΕΙΔΩΛΑ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
- 627
- 0
- 0
- 0
- 12
- 0
Στίχοι
Δες την εικόνα , μόνη ανάμεσα σε εικόνες άλλες ξεχωρίζει, τα χρώματά της γκρίζα και θολά, κυλά η διάθεση επάνω της, αλλάζει , γίνεται σκιά.. Δες το ναυάγιο , μονάχο σάπιο στον βυθό να βόσκει θάνατο, να επιπλέει στα όνειρα του τα βαριά, κεριά δεν καίνε να φωτίσουν το σκοτάδι, αιώνια δευτερόλεπτα περνά Δες την ζωή , γεννιέται μόνη της και μόνη της πεθαίνει, περίπλοκη, περίεργη μα πολύτιμη ανίκητη θαρρείς πώς είναι μα όχι, στους δολοφόνους μένει ακίνητη Δες στον καθρέφτη ..........
Πετάει ποίημα σύντροφε Σίμων! …οι προβλέψεις σκοτεινές αλλά δίκαιες… Respect!
ηρθα απο δω για να πώ μιά καλησπέρα. Μα δεν ξερω γιατί αλλα να,μου βγαίνει σα διαίσθηση τώρα και στο λέω. Κάτι σπουδαίο νοιώθω να...σπουδάζεις. :)
Σε δυο διαστάσεις ολόκληρος ο κόσμος μήκος και πλάτος οι ασπίδες χαμένος κόπος, δεν τολμάς είναι το ύψος που φοβάσαι και κρεμάς μισές ελπίδες Αριστουργηματικοί στίχοι σ' αυτή τη στροφή Σίμωνα. Βλέπεις, κοιτώντας στον καθρέπτη εύκολα μπορείς να περιορίσεις τον κόσμο σε δύο διαστάσεις αλλά κι ό ίδιος ο καθρέπτης με ασπίδα μοιάζει!
μια δινη εισαι τελικα..... ενας μαγνητης..... ελκεις και αιχμαλωτιζεις μαλωμενη με το ξεσκονισμα ερωτευμενη με το ημιφως τις λατρευω τελικα και τις σκιες μου και τις σκονες!!
Πόσες αλήθειες φίλε μου! Άψογο!!
"Τρελά γελώ , παραμιλώ ,τρέμω , σαρκάζω πόσο αδιάφορα γερνάς δεν το φαντάζεσαι Φόβε γιατί με κυβερνάς ; Τάχα δεν θέλεις δεν ασπάζεσαι ; Τρελά γελώ , παραμιλώ ,τρέμω , σαρκάζω καταλαβαίνοντας πως πια δεν με χρειάζεσαι" αλλα ..και "Εγώ η κουρτίνα και ο καθρέφτης. Ο ένας με στιγμές τον άλλον τρέφει και λύνουν γρίφους τις απαντήσεις διαγράφουν με τους στίχους." τα σεβη μου φίλε μου.
Η υπέροχή ποιήσή σου ΣΙΜΩΝ χαρακτηρίζεται απο ένα ιδιότυπο πεσιμισμό. Σαν ένα σκοτεινό δωμάτιο που έχει μόνο ένα παράθυρο με πολλές γρίλιες απ' τις περνάει αχνό το φως μιας συννεφιασμένης μέρας. Νάσαι καλά φίλε.
Τρελάρα πάλι τραγούδι έγινες και μας έκανες και εμάς! Μια χαρά Αβυδηνήζεις…Σ' αγαπάμε! --- TASSO
και μην λυπηθεις, μην κλαψεις που ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΕΡΑΣΕΙ. Γιατί πως αλλιώς θα ήσουν ποιητής!
Το λέμε και το ξαναλέμε, τιποτα δεν είναι τυχαίο. Ηθελα να κάνω κάποιο σχόλιο αλλα μερικές φορείς είναι δύσκολο να εκφραστεί κάτι με λέξεις. Απλά καλησπέρα.
Σκορπίστε σκέψεις μου , ελεύθερα πετάξτε,/ αφήστε τις σειρές ψηλά πάνω απ’ το γείσο/ και ταίστε με τις σάρκες σας λιπόσαρκα ένστικτα,/ την αδυναμία σας μοιράστε ,/ μα. ... ακούστε με./ Σωπάστε./ Πόσο απίστευτα ανήθικη απόφαση σήμερα πήρα> ...........................Στα ιδια επιπεδα τα υψηλα , το .........συγγενευει , μαλιστα ,νοηματικα οπως το εισεπραξα ,με το δικο μου ......τεχνικα βεβαια , αρκετα διαφορετικο............Δια πραγματευεσαι ,εδω , ενα κλασσικο θεμα ,αλλα με μαεστρια και ιδιοτυπη οπτικη ,που αφορα το αεναο ......Ομως το ονειρο , για εναν πνευματικο κυνηγο , ειναι τελειως διαφορετικο , απο τα επιγεια ονειρα των πολλων.....Δεν παυει ,ομως και ετουτος , να ειναι ανθρωπος , με τις πτωσεις του , τις μεταπτωσεις του και τα υπερδυναμα ενστικτα του.....Ακομα ενα κειμενο , που αξιζει να διαβαστει απο πολλους .....
πρωτη φορα διαβασα τα κομματια σου και σιγουρα το πονημα ειναι alternative ... Παω να τα ακουσω απ'τα παιδια...την καλημερα μου!