Στίχοι

										«Όσα ταξίδια κι αν επιχειρήσουμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις, θα συναντηθούμε τελικά στον ίδιο προορισμό»
Όλοι εμείς οι εραστές του κόσμου των θαυμάτων
που το χαμό μας βλέπουμε σα μακρινή στιγμή
μοιάζει η τυφλή πορεία μας έν' άθροισμα βημάτων
σαν από νότες άθροισμα που σμίγουν στη σιωπή
 
Τα είδωλα μας στήνουμε στης γης τους ανδριάντες 
και τα αποθεώνουμε με τους φθαρτούς μας όρκους
ξεχνάμε πως αόρατοι μας σέρνουνε ιμάντες
προς του Θεού τους δικαστές και τους ενόρκους
 
Στης υδρογείου τις σχισμές γλιστράμε διψασμένοι
τον κόσμο να δαμάσουμε με του μυαλού τη ρώμη
στη λησμονιά το γένος μας θάβει την ειμαρμένη
αποξεχνώντας τις πληγές που χάσκουνε ακόμη
 
Πορείες αλλοπρόσαλλες χαράζουμε στο μέλλον
εναλλαγές των σκηνικών μ' αδιάλειπτους ρυθμούς 
σα μάγοι ξεφυτρώνουμε ψυχές απ' το καπέλο
κομπάρσοι που στο θίασο μιμούνται τους Θεούς
 
Δουλόπρεπα προσμένουμε και δεύτερο ταξίδι
νέου Μεσσία ένδυμα ζητάμε παγωμένοι
στο νέο στέμμα της ζωής να γίνουμε στολίδι
στης νύχτας τους αστερισμούς άρκτος φωτολουσμένη
 
Πάντα θ' ακούμε ηχηρά το γλέντι και το γέλιο
κι ας νιώθουμε απάνω μας κατάσαρκα τη θλίψη
ώσπου να σπάσει οριστικά του κόσμου το θεμέλιο
και αιώνια στο έρεβος το σύμπαν να μας ρίξει
 
Μετέωρος Άγγελος