Τους θησαυρούς τους έβγαζαν Από το κρύο χώμα Και του θανάτου η μυρωδιά Τους σφάλιζε το στόμα Καθένας και μια κρύπτη Με φίδια και σκορπιούς Κι η φύση τους ξεχώριζε Από τους ζωντανούς Ακόμη και στο φως (της λάσπης τα υπολείμματα Κι οι χαρακιές στην πλάτη Απ’ τα μέταλλα ευρήματα) Η όψη τους ήταν φοβερή Το σώμα τους κυρτό Κι οι ψίθυροί τους άναρθροι Σαν παραμιλητό…
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ....ΥΠΕΡΟΧΗ Η ΓΡΑΦΕΙΣ ΣΟΥ...ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.....ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ....
κάπου-κάπου ξεχνιόμαστε το σχόλιό σου με έφερε και στις δύο σελίδες σου Ε! Ξανααπόλαυσα υπέροχες μουσικές στιγμές και θαύμασα τον τρόπο που αντιμετωπίζεις μουσικά και στιχουργικά τα πράγματα!!!!!! Ελένη μου σ' ευχαριστώ για το όμορφο διάλειμμα Να είσαι πάντα καλά!!!!!!!!!!!1
γράφεις πολύ δυνατά, δε θυμάμαι αν σου το ‘χω ξαναπεί, αν όχι στο λέω τώρα! :) Άκουσα και τα τραγούδια σας στη σελίδα του Μιχάλη, τα οποία βρήκα πολύ όμορφα, ειδικά το «Ταξίδεμα»! Να 'σαι καλά!
Καλώς ηρθες... και καλή συνέχεια εδω μέσα!!! Γραφεις πολύ ωραία...