Στίχοι

										ΜΑΝΑ Μ'', ΣΓΟΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ 
 
Μάνα μ'', σγουρός βασιλικός
κι αυλίτσα με πανσέδες,
δροσούλα κι Άη-Δημήτρηδες,
Θεό και μενεξέδες,

να ξαποσταίνει ήσυχα,
το σπίτι μες στη νύχτα,
να βγαίνει απ'' την εικόνα του,
να ρίχνει ο Άγιος δίχτυα,

να  ρίχνει  στ''  άστρα πεταχτή,
στη στέγη παραγάδια,
να πιάνει αστρομαλάματα
και φεγγαροπετράδια,

στο πλάι τους να τα βρίσκουνε,
τ'' αγγόνια σαν ξυπνάνε,
το Φως γλυκά να χαίρονται,
τον κόσμο ν'' αγαπάνε...

...Να ξημερώνει ο Θεός,
την ίδια ώρα πάντα,
σαν ταχυδρόμος με καλά
μαντάτα μες στην τσάντα...
..........................................
Μάνα μ'', σγουρός βασιλικός
και πέτρινη πατρίδα.
Εγώ πολλά δε διάβασα,
εγώ πολλά δεν είδα.

Είδα το χρυσομπούρμπουνα,
να πολεμάει τ'' αγιάζι
κι είπα "όποιος σταυρώνεται
κι όποιος πονάει, αγιάζει !"

Είδα τη δρόσο του πρωγιού,
στην κάψα τ'' Αλωνάρη,
να ξεδιψάει το μέρμηγκα
το μεροκαματιάρη

κι είπα "κανείς δε χάνεται
κι όλα σοφά φτιαγμένα,
απ'' της Αγάπης το θεό,
απ'' το θεό Τον Ένα !"

Είδα κι αυτή που λάτρεψα,
να με κοιτάει σα μάνα
κι είπα "χόρτασα ο τυχερός,
τ'' άγιο τ'' αγαπομάνα ! "
................................................
Μάνα μ'', σγουρός βασιλικός
κι αυλίτσα με πυξάρι,
κι ένα αηδονάκι στην ιτιά,
και λίγο γιοματάρι

κι όλου του κόσμου τα βουνά
κι όλοι οι δικοί κι οι φίλοι
κι ο κύρης μου Αρχάγγελος
στη φλόγα απ'' το καντήλι,

να με φυλάει μ''  εφτά  σπαθιά, 
να μου γλυκομιλάει
κι απ'' όταν ζούσε πιο σφιχτά 
μάνα  μ'', να  με  βαστάει !


Άγγελος
Τρίτη, 1 Σεπτέμβρη 2009

 ######################################################### 
 
Σ''ΧΩΡΑ  ΜΕ, ΑΓΑΠΟΥΛΑ  ΜΟΥ
 
Σ''χώρα με αγαπούλα μου,
που δεν σε λέω "αγάπη".
Bαραίνει την καρδούλα μου
του γιάπη το γινάτι.

Γιάπηδες κάνουν το σεφτέ,
γιάπηδες τα κουμάντα
και τα μορτάκια ντεφορμέ,
λουφάξανε στη μπάντα.

Σ''χώρα με αγαπούλα μου,
που δεν σε λέω "αγάπη"...

Να πω "αγάπη", σέπεται,
"καρδιά μου", μαραγκιάζει,
να πω και "φως μου", σβήνεται
στης αγοράς τ'''' αγιάζι.
.......................................
Θα βρω ξουράφι να κοπώ
διακόσια κομματάκια,
να με σηκώσουν στο βουνό,
τη νύχτα τ'''' αηδονάκια.

Κι εκεί που θά ''βρω όχεντρα,
να σούρνεται στο χώμα,
μισή οργιά απ'' το ταίρι της,
με το φιλί στο στόμα,


κι όπου γρικήσω το βοριά,
λουσμένο μ'' αγριομέντες
να ψιθυρίζει στην ιτιά,
ερωτικές κουβέντες,


εκεί μπροστά θα γυμνωθώ,
να μείνω αθώο ζουλάπι,
να σε φωνάξω ν'' ακουστώ :
"-Aγάπη ! Αγάπη ! Αγάπη ! "