Στίχοι

										Σ’ αυτό το θεατράκι που λένε ζωή 
Τα χέρια κουνάω σαν βγω στην σκηνή. 
Μα είναι δεμένα με ένα σχοινί 
Μια μαριονέτα που έχει ψυχή. 

Χαμένος για πάντα σε ρόλο φθαρμένο 
Το κείμενο μου από άλλων γραμμένο. 
Τα λόγια μου γράφουν, αυτά που θα πω 
Κάνω να φύγω μα μένω εδώ. 

Και 'γω και 'σεις σαν μαριονέτες 
Για τους 'μεγάλους' εμείς υπηρέτες. 
Τα χέρια κουνάμε, τι θέλεις πασά μου; 
Μήπως να κάψεις τα όνειρα μου; 

Μπορείς να τα κάψεις, αξία δεν έχουν 
Σκαριά σαπισμένα και πια δεν αντέχουν 
Μπορείς να τα κάψεις δεν έχουν πανιά 
Κι' αν θα σαλπάρουνε θα πάν' στα ρηχά. 

Πασά μου μεγάλε αυτό σου το λεει 
Μια μαριονέτα που άλλο δεν κλαιει. 
Τι θέλεις να κάνω, καλά να περάσεις 
Να κάνω μια τούμπα για να γελάσεις; 

Πασά μου εγώ δεν έχω απόψεις 
Πάρε μαχαίρι αν θέλεις να κόψεις. 
Την μαριονέτα που έχεις μπροστά σου 
Μα αίμα λεκέ θα βρεις στα χαλιά σου.