Στίχοι

										Κάποιες φωνές τα βράδια με ξυπνάνε
με συμβουλές και της ημέρας λόγια
μου λεν’ τα χρόνια φεύγουνε και πάνε
μου λεν’ μη κρύβεσαι στης μοίρας τα υπόγεια .

Μα εμένα να το ξέρετε μ’ αρέσει εδώ πέρα
εδώ που οι δρόμοι στένεψαν κι έγιναν μονοπάτια
εδώ που γέρνεις σαν κλαδί στο φύσημα του αγέρα
κι οι ελπίδες σπάνε σαν γυαλί και γίνονται κομμάτια .
Πάντα αγαπούσα τη βροχή και τα θλιμμένα μάτια .

Κάποιες φωνές τα βράδια με ξυπνάνε
που μοιάζουν με πληγές ή και με τύψεις
μου λεν’ τα όνειρα στο τέλος σε πονάνε
μου λεν’ τόση ερημιά πώς να την κρύψεις .

Μα εμένα να το ξέρετε μ’ αρέσει εδώ πέρα
εδώ που οι δρόμοι στένεψαν κι έγιναν μονοπάτια
εδώ που γέρνεις σαν κλαδί στο φύσημα του αγέρα
κι οι ελπίδες σπάνε σαν γυαλί και γίνονται κομμάτια .
Πάντα αγαπούσα τη βροχή και τα θλιμμένα μάτια .