Published 12 χρόνια πριν in Rock

Η Πριγκήπισσα

  • 585
  • 0
  • 0
  • 0
  • 1
  • 0

Στίχοι

										«Μια φορά κι έναν καιρό»... λέει η γιαγιά ένα παραμύθι,
στην εγγονή που τρυφερά στα γόνατα της εκοιμήθει.
Και της γιαγιάκας η φωνή, σε κόσμους μακρινούς την πάει
εκεί που γέλιο κυβερνά, δάκρυ και πόνος δεν χωράει.
Στ' όνειρο βλέπει η μικρή πως είν' κι αυτή πριγκιποπούλα
παίζει με τον αυγερινό κι έχει φίλη καλή την πούλια.
Φοράει κορώνα στα μαλλιά και η νεράιδα η καλή της,
ένα μονόκερο χρυσό, της χάρισε για την γιορτή της.
Απολαμβάνει την ζωή στο κάστρο, κι είν' ευτυχισμένη
και τον καλό τον πρίγκιπα ,να την ξυπνήσει περιμένει.

Μα μια φορά κι έναν καιρό, που η γιαγιά αποκοιμήθει
ξύπνησε η πριγκίπισσα, κλειδώθηκε το παραμύθι.
Έμειν' η κόρη μοναχή. Ψάχνει να βρει -παντού ρωτάει-
τον πρίγκιπα που στο χρυσό παλάτι, πάλι, θα την πάει.
Μα δεν τον ξέρουν πουθενά. Ο μόνος που θα συναντήσει
είν' ο Πινόκιο που «πολλά παλάτια» λέει «θα της χτίσει».
Νάτος κι ο λύκος ο κακός! Στην στράτα της την απαντάει!
Της λέει πως «όπως αυτός, κανείς στην γη δεν την πονάει»!
Η μητρυιά προειδοποιεί, κοντά της να μην πλησιάσει,
και μια γριά της πρόσφερε, το μήλο που θα την χορτάσει...

Μία φορά κι έναν καιρό, που η κόρη έχει μεγαλώσει
της είπαν πως «οι πρίγκιπες, έχουν για πάντα τελειώσει.
Στο κόσμο αυτό μόνο κακοί, άνθρωποι υπάρχουν σκλαβωμένοι
στα πάθη και στην ζήλεια τους, κι είναι στο μίσος τους δεμένοι».
Όμως αυτό δεν την πτοεί, δεν της σκοτώνει την ελπίδα. 
Στου κόσμου τούτου την νυχτιά, έχει ένα παραμύθι ασπίδα.
Kαι  θέλει η κόρη μια φορά κι έναν καιρό ξανά να ψάξει
τον πρίγκιπα της που μπορεί παλάτι στ' όνειρο να φτιάξει.
Κι οι δυο θ' αρχίσουνε μαζί, τον κόσμο πάλι να ξυπνούνε 
και παραμύθια στις καρδιές, όλων τριγύρω να σκορπούνε.									

:
/ :

Queue

Clear