Άγρια βιόλα του βουνού Που στο γκρεμό φυτρώνει Τη δέρνουν όλοι οι καιροί Μαραίνετε στο χιόνι Και του σενβτά τα βάσανα Παλεύει να ξεχάσει Να δει το χρώμα τσ΄άνοιξης Στα χείλη να γελάσει Να την ξυπνούνε τα πουλιά Ώρα που ξημερώνει Να τις γιατρεύουν τις πληγές Που στο κορμί σηκώνει Γιατρομανωλάκη φρόσω Μελοποιημένο
ΚΑΛΗΜΕΡΑ .. ΠΕΡΑΣΑ ΒΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΦΡΕΝΑΡΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΟΥ... ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ..... ΕΠΙΣΕΙΣ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΚΤΙΜΟΥΝ - ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ...ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΛΑ..
ΜΠΡΑΒΟ ΦΡΟΣΩ.....ΦΟΒΕΡΟΙ ΣΤΙΧΟΙ....
ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ ΚΑΦΕ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ ....ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΡΕΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΣΥ ..
Καλησπέρα πολύ όμορφα καί τά δύο !