Lyrics

										Όλοι έξω γιορτάζουν
χαμόγελα στολές και μακιγιάζ
ένα πολύχρωμο ανθρώπινο κολάζ
να μπω μέσα του κι εμένα φωνάζουν

Μα εγώ μόνο δυο μαύρα δάκρυα έχω
που δεν θυμάμαι πότε τα ζωγράφισα
ίσως από πάντα να ήταν εκεί
και δίχως δύναμη πια να κρυφτώ
να φανούν τα άφησα

Κι αν με ρωτήσουν τι έχω ντυθεί
ίσως θλίψη ή πίκρα τους πω
κι ας ξέρω θα χαλάσω την γιορτή
μα δύναμη δεν έχω πια να κρυφτώ

Την μέρα που όλοι είναι κάτι άλλο
εγώ διαλέγω να τους φανερωθώ
γιατί έτσι πάλι τελικά θα κρυφτώ
όλοι νομίζουν πως κάτι ντύθηκα κι εγώ...