Στίχοι

										Πόρτες άνοιξα στο χτες. 
Με τυλίξανε φωτιές 
κι η Πανδώρα σιωπηλά 
μου χαϊδεύει τα μαλλιά. 

Δραπετεύω να σωθώ 
σε καλύβα να κρυφτώ 
απ’ τα χρόνια τα πολλά, 
που μου χρέωναν διπλά. 


Κι όλα γυρίζουν 
σαν ατέρμονη σπείρα 
και με ζαλίζουν 
αποφάσεις δεν πήρα. 
Και μου ζητάς απαντήσεις να δώσω. 
Μη μου ζητάς απαντήσεις να δώσω. 


Μέρα χάριζα ζωές 
σε πλανόδιους εραστές 
Νύχτα έσβηνα αργά 
σε ανούσια αγκαλιά. 

Διώχνοντας την ενοχή. 
Που να βρω την αντοχή 
ν’ αποτρέψω την ψευτιά. 
Την καχύποπτη ματιά. 


Κι όλα γυρίζουν 
σαν ατέρμονη σπείρα. 
Οι δρόμοι ανοίγουν 
τα κλειδιά δεν τα πήρα. 
Δίνεις ξανά ευκαιρία στο ψέμα. 
Στη μοναξιά χαμηλώνω το βλέμμα. 

Έχουν μαζευτεί πολλά…