Στίχοι

										Μέσα στις λιμνοθάλασσες κρυμμένη ανασαίνεις
με τη ζεστή σου την πνοή που λιώνει το φεγγάρι
στα χαραγμένα χέρια σου κρατάς μαργαριτάρι
και τις ευχές των μαγισσών με δίψα περιμένεις

Στα μέρη σου οι άνεμοι μοιάζουνε γιοι των γρίφων
σκεπάζουν τον ορίζοντα πορείες ξωτικών
χαμένες λάμψεις ψάχνουνε τα ίχνη των φωτών
κι οι ραψωδίες νοσταλγούν την αγκαλιά των ήχων

Οι τοίχοι κάθε χωρισμού σαν χάρτινοι λυγίζουν
δεν διατηρούν τη μοναξιά σε πνιγηρά δωμάτια
δραπέτες μοιάζουν οι στιγμές στων ρολογιών τα άτια
βαμμένες κι ανυπόταχτες οι νύχτες φτερουγίζουν

Στο διάβα σου ανθοβολούν χρυσόπλεχτα λουλούδια
η άνοιξη αργοξυπνά απ’ τα σκεπάσματα της 
μοιάζει παιχνίδι αμόλυντης, παρθένας αυταπάτης
σα νότες μεταλλάσσονται σε ρυθμικά τραγούδια

Στων μακρινών ωκεανών τα μυστικά ναυάγια
πορεύεσαι μ’ αναπνοές που τον πνιγμό λυγίζουν
λησμονημένων καραβιών πορείες σε ορίζουν
παλιών ερώτων διαδρομές, μαρμαρωμένα χάδια 

Κάθε λιμάνι π’ άγγιξες φορά χρυσά υφάδια
του ταξιδιού τ’ ατέλειωτου φυλάς τις αναμνήσεις
όσα χρόνια κι αν έζησες δεν είδες φως της δύσης
με χίλιους ήλιους στην καρδιά πορεύεσαι Νεράιδα. 

Μετέωρος Άγγελος