Published 16 years ago in Rock
ΜΑΤΙΑ
- 698
- 0
- 0
- 0
- 24
- 0
Lyrics
Μάτια που αυτοκτόνησαν πια να μη θωρούνε τη σελήνη δώρα υψικάμινου να σέρνει αδιάφορη και κρυμμένη στα λούσα της νύχτας τ' αδέλφια της να εκθέτει μωρά δακτυλίδια απο ανάλατη θάλασσα σαν κουκίδες σιωπής που μακραίνουν Μάτια που λιποτάκτησαν που κάνανε πίσω απο έπαρση χλευάσαν τη μάχη δίχως πληγές ο εχθρός, δίχως όπλα τέτοιον τι να τον κάμουνε τι κουφάρι νεκρό να θρηνήσουν πως του ανέμου το σώμα να σώσουνε μην γίνει σάβανο, μη γίνει τάφος Μάτια που φοβήθηκαν να θηλάσουν δακρυγόνα απ' τα βυζιά κτιρίων στιλπνών που σύμβολα κάμανε κι είδωλα αυτοί που τ' όνομά τους υψώσανε απαστραπτοντα σχήματα φάιμπεργκλας και τώρα σκυφτά πάνω απ'την άσφαλτο περισυλλέγουν υπερήλικες σκιές και χτίζουν λόγια χτίζουν μουσικές και μελλοδράματα αστεία παράσταση σε κύκλο κιμωλίας μπρος σε κοινό που 'χει αγοράσει ακριβά χίλιους αιώνες συνεχούς ναρκοληψίας
Καθώς απομακρύνονταν η τρύπα στην καρδιά του έπαιρνε το χρώμα της θάλασσας. Εξοχο φίλε μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
...στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Οι Ποιητές..τουλάχιστον πολλοί απο αυτούς...γράφανε και περίμενανε κάποιος να τους δεί, να καταλάβει...ακόμα και μερικοί Αθάνατοι...φτάσανε στο θάνατο χωρίς να αναγνωριστή το έργο τους. Σε τιμά που τους τιμάς..και ο τρόπος. γι αυτό συνέχα το...αστο στο μπλόγκ σου... κάποιος θα το δεί... φιλια
...Ότι για μένα κράτησα φάλτσα φωνή που φθίνει λόγια Αργοναύτες ξέμπαρκους που ψάχνουν αρχηγό και συμπληγάδες μουσικές που έχουν απομείνει ορθάνοιχτες να καρτερούν μάταια μια νέα Αργώ. Λόγος οξύς, ευθύς, αιχμηρός, βέλος που έφυγε απ' το τόξο με μόνο του προορισμό να βρει το στόχο. Και τον βρίσκει... Στο κέντρο...
πολύ γουστάρω που τα σούρεις έτσι,γιατί σ'αυτή τη χώρα,το παλιομπάχαλο,που τίποτα δεν λειτουργεί πλέον,κάποιοι ασχολούνται πραγματικά με μαλα..ίες,ενώ ο κοσμάκης τρέχει και δεν φτάνει κάθε γαμη....ένη μέρα.Κάθε ταξίδι μου στο τρένο,έχει στα βαγόνια του μια ολόκληρη κοινωνία που βιώνω την αγωνία τους και την αηδία τους για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα του Σωκράτη που τολμούν και πιάνουν στο στόμα τους.Άσε τι πρώτα να πω;Νάσαι καλά!
Κι εγω τωρα ακουω γι' αυτην την εκπομπη/ διαγωνισμο του ΣΚΑΙ πρωτη φορα!!! Οτι χρειαστεις..... εδω ειμαι... ενημερωσε και θα κανω οτι μπορω να βοηθησω! Ειναι ντροπη πια! Εχω παθει με αυτα που διαβασα στην αναρτηση σου!
Μη θυμώνεις. ΥΠΟΜΟΝΗ. Ναι μυρίζει άσχημα.και γω το ξέρω. Η σιωπή τους,η μουγκαμάρα τους μη σ'εξοργιζει. έχουν ηδη ανεβει στο ικριωμα ολοι ετουτοι και το τυλιξαν στο λαιμό το σχινι. Κάποιοι κάποτε θα το τραβηξουν. Υπομονή. Ειναι σα να μην υπάρχουν. Πιστεψε με Φτάνει να υπάρχουν ποιητές οπως εισαι συ φίλε. Υπομηνή.Ειναι ζητημα χρόνου. Μα ετούτο που γραψες?Τι να πώ!!! Δε ξέρω να υπάρχει ποιο καταγγελτικός ποιητικός λογος στην ιστορία της σύγχρονης Ελληνικής λογοτεχνίας!!!! Ο Μακρυγιάννης ισως. το χρειαζομασταν ολοι.
...ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ... ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΜΟΥ, ΤΟ ΞΕΡΩ... Ο ΕΣΤΙ ΜΕΘΕΡΜΗΝΕΥΟΜΕΝΟΝ: ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΡΩΝ! ΕΚΛΕΙΣΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ. ΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΘΑ ΜΥΡΙΣΩ ΚΑΥΣΑΕΡΙΟ ΝΑ ΣΤΑΝΙΑΡΩ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΠΡΟΛΑΒΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ...(ΔΙΟΤΙ ΕΙΠΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ... ΕΠΑΘΕ ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ... ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ...
Δημήτρη μου καλέ, παρούσα από τώρα, δεν μπορώ να δηλώσω....Αν και η σκέψη μου θα είναι κοντά σας….τώρα βέβαια τις εκπλήξεις τις συνηθίζω….ποιος ξέρει;;;Εύχομαι όλα να πάνε όπως τα επιθυμείς και πραγματικά πολύ το θέλω να είμαι εκεί….αν δεν είμαι όμως, ελπίζω ν’ αντέξεις την απουσία μου (χαχα)! Την αγάπη μου και μια γλυκιά καλησπέρα!
γειά σου Δημήτρη μου
το Ασυνοδευτα κειμενα σε ταξιδι. Να 'σαι καλα που το ξαναανεβασες. Καλημέρα. :)
...ΣΕ ΑΠΙΘΑΝΕΣ ΩΡΕΣ -ΚΑΛΗ ΩΡΑ- ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ -ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ- ΧΑΝΩ, ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ... ΟΠΩΣ ΤΟΥΤΑ ΤΑ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΕΜΒΛΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΛΘΕ -ΚΑΙ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ...ΤΙ ΘΛΙΨΗ- ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ -ΜΑΤΑΙΑ- ΨΑΧΝΟΥΝ ΕΝΑΝ ΤΟΠΟ, ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΥΝ... ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΙΗΜΑ! ΑΝ ΚΑΙ -ΟΠΩΣ ΛΕΣ- ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ...
Λέξεις φωτιά, σκέψεις γεμάτες φωνήεντα και ήχους...συναισθήματα που στάζουν τον ιδρώτα τους και διατυπώνονται πάνω στο λευκό χαρτί....για να γεμίσουν με ερωτηματικά και απαντήσεις το μυαλό.... Πάντα καταφέρνεις με αυτή την «ιδιαίτερή» σου γλώσσα να μιλάς κάπου πολύ βαθιά...Καλησπέρα Δημήτρη μου...και να γράφεις πιο συχνά....
Δημητρη, Μπράβο Φίλε μου, ειναι ενα απο τα πλέον συχνά φαινόμενα στην τέχνη και δυστυχώς όχι μονο σημερα. Ολη η ιστορια της τέχνης ειναι γεματη απο αντιδραση και το ξερεις. Απλά ενας αλλος που ...«γκαριζει» επισης και που τον ξέχασες νομίζω..... ειναι και ο παρακάτω κύριος που ειναι απ'τους αγαπημενους μου και στο αφιερώνω. καλημερα φιλε
Ναι, δε διαφωνώ καθόλου. Αναφέρομαι σ εκείνες τις περιπτώσεις τραγουδιών που η μουσική φανερά δεν στέκεται στο ύψος του στίχου, όπως φυσικά μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Όπως και νάχει πάντως όλα αυτά είναι υποκειμενικά και δε σημαίνουν και τίποτα το ιδιαίτερο, αφού από τη στιγμή που θα σμίξουν, η μοίρα τους είναι κοινή και γίνονται ένα. Εξαιρετική η "ενέδρα" όπως και το "Στα Χριστούγεννα κάποιου μέλλοντος έτους".
Το μέλος Γ.Ρους † σας έβαλε φραγή (block). Αυτό σημαίνει πως δεν θα μπορείτε να κάνετε σχόλια, να στέλνετε smm καθώς και να ενημερώνετε για νέα σας μέσα από blogs και feeds το μέλος αυτό. //Musicwave.gr// .................................................. Αυτο μου ηρθε σε mail .....Ετσι χωρις εξηγησεις....Ενοχη σιωπη?.....Αρρωστος εγωισμος?.....Σαπια ιδεολογια ?.......Οπως και ναχει ομως , την συμπεριφορα την κρινω ιδιαιτερα κοριτσιστικη.......Περιμενω , θεσεις και αναλυσεις
Θα πώ οτι αφού οι άνθρωποι δεν αλλάζουν οι εποχές παραμένουν ίδιες. Εξαιρετικο φίλε κατεβαίνει μονορούφι και αφήνει την πλούσια γεύση του για πολύ καιρο να βασανίζει τον αναγνώστη Τα σέβη μου.
Ειμαι περηφανος , γιατι ημουν ενας πο τους ελαχιστους , που διαβασα το αριστουργηματικο σας εργο , πολυ πριν κυκλοφορησει.....Το βρηκα , στα σκουπιδια , ενος δηθεν φιλου σας , και το διεσωσα....Μεσα σε τρια μερονυχτα το ρουφηξα και οφειλω να σας πω , πως εζησα μια απο τις μεγαλυτερες λογοτεχνικες εμπειριες της ζωης μου......Τρομαξα ομως λιγο(οφειλω να πω)....Ειδικα στα ακεφαλα πτωματα....Ειδικα , οταν αναφερατε τα καρτουν , φοβηθηκα , οτι υπονοουσατε και τους πιεροτους....Αλλα μαλλον , καποια αλλα καρτουν υοπνοουσατε εσεις , που τωρα θα σκαν απ το κακο τους και ειναι πολυ επικινδυνα.....Κατεβαινουν , μαλιστα ακαλεστα και σε παρουσιασεις βιβλιων.....Εσεις λεω , να μην ανακοινωσετε το που θα γινει η δικια σας.....Πρωτος-πρωτος θα ερθει....Για κακο ομως!
ενδιαφερον και πρωτοτυπο το οπισθοφυλλο του μυθιστορηματος σου... και καμαρωνοντας το εξαιρετικα ποιοτικο σου εργο ως τωρα (εστω απο τη σελιδα αυτη) αγωνιω για την αποκτηση του διοτι γνωριζω εκ των προτερων πως δε θα με απογοητευσεις... εχεις αλλοθι... επισης μου κανει μεγαλη εντυπωση... το που βρισκεις το χρονο να δημιουργεις ποιηματα, μελωδιες, να προλαβαινεις να μας μελετας και να γραφεις και μυθιστορημα!!! δηλωνω fan σου ακομη μια φορα! (4-5 ειστε ολοι κι ολοι)... σου ευχομαι ολοψυχα να εχεις παντα δυναμη και οτι καλυτερο φιλε μου και για το βιβλιο σου και για τη ζωη σου!!! εν αναμονη το λοιπον...
Με τον υγιέστερο τρόπο που μπορεί να υπάρξει. Στίχο στον στίχο ομορφιά στην ομορφιά χαμόγελο στο χαμόγελο συγκίνηση στην συγκίνηση και κυρίως φιλία στην φιλία . Τιμή μου χαρά και συγκίνησή η υπέροχη αυτή ενέργεια. Οσον αφορά το κείμενο θαυμάΖω το εκπληκτικό παιχνίδι των λέξεων και των ενοιών το υπέροχο πλέξιμο μιας ιστορίας της ψυχής απο αυτές που πάντα θα με κάνουν να δακρύζω στην ανάγνωσή τους. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΕ !!
Οταν η αφορητη δυσωσμια των αναθυμιασεων ,αλλα και η δολοφονικη μαυρη σκονη της πισσας , εχει αποφραξει και την τελευταια κυψελιδα των πνευμονων της ευαισθησιας μας , ως , μας διαζωσουν τελικα , τα μαγικα αντιδοτα καποιων χαρισματικων ψυχων....Καπως ετσι η μαλλον ακριβως , τα δικα σου Δημητρη , ηρθαν και ερχονται καθε τοσο ,να μς χαρισουν , σαν φιλι της ζωης , την επιβιωση της ευαισθησιας μας ,που αναπνεει , πλεον , αλλα επαρκως......Και οχι ανεστραμμενα ευτυχως και κυριως οχι διεστραμμενα , αλλα σιγουρα , με αρκετη δοση της δικης σου δημιουργικης ιδιοφυιας και
Και ετσι καθως γυρισα , καπως πιωμενος και λιγο ζαλισμενος , και την ενεδρα ανοιξα για να διαβασω , σχολιασα ως τωρα του Δημητρη σκεφτηκα , εργα πολλα.....τι αλλο αραγε μενει να του πω , κατι με ουσια , και αξια για να ειπωθει......Λιγα , πολυ λιγα ακομα .....ισως να μην εχω κατι τωρα να πω....Απλα , μονο ισως , οτι σε ορισμενα εργα , ορισμενων δημιουργων , δεν τιθεται θεμα κατωχυρωσης....δεν κινδυνευουν απο κλοπη....Ακομα και ο κλεφτης , παρολο το ρισκο της δουλειας του , δεν διακινδυνευει να καει , στο στοιχειωμενο , το μεγαλοπρεπες , το ακριβοθωρητο , και το καταραμενο......Ειναι φρικτη και ωραια ετουτη η μοναξια.....μοιαζει με βραχο απορθητο και παντα νικητη.............μυστηρια ερωτικο μα παντα εξορισμενο....
Kαταπληκτικοι στιχοι Δημητρη..
Πάντως το δικό μου το "ουά" ήταν σε λα μινόρε :D:D:D
Σ'ευχαριστώ για την κριτική σου ανήσυχε ποιητή.Την χρειάζομαι όπως όλοι πιστεύω. Θα πράξω ανάλογα μόλις μελετήσω τους στίχους σου με πολυ προσοχή . ΥΓ: Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος τρόπος να σου απαντήσω πέρα από το πεδίο σχόλιο για την δημιουργία σου. (Είμαι καινούργιος σ'αυτό το site)