Στίχοι

										Χαμένος χρόνος,
καθ' ένας μόνος,
δεν θέλει πια να μπεί κανένας στο χορό.
Μουντή Δευτέρα
μεσ' στον αέρα
μυρίζει τ'άρωμά σου και μ'αυτό σ'ακολουθώ.




Κράτα με τώρα σφιχτά και πάμε
φεύγει το τρένο κι εμείς πετάμε,
εγώ τα μάτια σου τα βλέπω ουρανό.
Τι Καλοκαίρια, τι Χειμώνες;
Ένα σαν μείνουν οι δυό σταγόνες
κρατούν δεμένο χίλια χρόνια ωκεανό.



Χαμένος χρόνος,
δικός μας όλος,
πυξίδα που σταμάτησε να δείχνει το βορά.
Παλιά συνήθεια,
δες την αλήθεια,
το δρόμο αυτο νομίζω πως τον θέλει κι η καρδιά.


Χαμένος χρόνος...
κανένας μόνος...
πυξίδα που σταμάτησε και δείχνει κατα εδώ...



ΜΕΛΩΔΟΤΗΣ