Σβήσε το φως στη ψυχή, και το γέλιο απ’ το κορμί. Κ’ άσε πια τον έρωτα χωρίς φτερά, να πονά γυμνός στου χρόνου τη φωτιά. Μη μ’ αφήνεις μοναχή, σ’ έχω ανάγκη σαν παιδί. Κρύψε στο κορμί φιλί, θάλασσα ψυχρή η σιωπή. Μη μ’ αφήνεις μοναχή, σ’ έχω ανάγκη σαν παιδί. Ζωή, σαν έρημο νησί, πάλι λείπεις κ’ είμαι εκεί. Στο κενό τα λόγια πια, σαν αστέρια στη καρδιά, σβήνουν μ’ όνειρα και δίχως την αυγή, μοναξιά ριζώνεις μέσα μου πληγή.
Kαλημέρα!Σ'ευχαριστώ για την πρόσκληση φιλίας που αποδέχομαι.Μόλις βρω τον χρόνο θα έλθω για να διαβάσω τους στίχους σου και να καταθέσω την άποψή μου.Νάσαι καλά και να γράφεις!
Να είσαι καλά!Σε ευχαριστώ πολύ!Καλη συνέχεια και σε σενα!
Επιτέλους να δούμε "λίγο ουρανό" και από αυτή την πλευρά!! ΕΛΕΝΑ!!