Σε άδεια νύχα με παράπονο αγκαλιά αυτή η καρδιά πονάει απόψε και λυγίζει η κάθε σκέψη στο ποτήρι πικρή γουλιά σκληρή η ζωή που του χρωστάει και δακρύζει Σε άδεια νύχτα αν θα μπείς μετράς πικρά τα δάκρυά σου γιατί η μπόρα στην ψυχή ξεσπά και πνίγει την καρδιά σου και η ελπίδα φεύγει μακριά σου Σε άδεια νύχτα η ζωή του αιμορραγεί φωτιά η πληγή που καίει το βράδυ τον σκοτώνει μες το μυαλό του οι αναμνήσεις του κραυγή γι΄αυτή τη σιωπή πάντα ρωτάει και τελειώνει ΔΕΥΤΕΡΟ ΡΕΦΡΕΝ Ψέμματα χρέωσε η ζωή όλα τα όνειρά του Αντεξε μόνο η λογική σε κάθε ξέσπασμά του στην άδεια νύχτα πνίγεται η καρδιά του
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΑΙΡΗ ΜΟΥ....ΩΡΑΙΟΣ Ο ΞΕΝΟΣ ΣΟΥ...ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ...
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΑΙΡΗ ,,,ΜΑΓΚΙΑ ΘΑ ΠΕΙ ΝΑ'ΧΕΙΣ ΨΥΧΗ,,,,,ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ,,,ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ,,,,
Γειά σου Μαίρη!Σ'ευχαριστώ για την πρόσκληση,ο χρόνος μου λίγος,μα με την πρώτη ευκαιρία θα έρθω να διαβάσω τις δημιουργίες σου.Νάσαι καλά!!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΑΙΡΗ ΜΟΥ...ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟΙ ΣΤΙΧΟΙ...ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ...
τι υπεροχος στιχος!!εισαι τερατιο ταλεντο
Καλωσόρισες! Γράφεις πολύ ωραία, στίχος από τα παλιά που τόσο αγαπήσαμε κι εμείς που δεν τα ζήσαμε! Καλή συνέχεια!
Επιτέλους μπόρεσα να σε διαβάσω,αλλά άξιζε ο κόπος. Σταλαγματιές διπλοπενιές, του κόσμου όλες τις πενιές ρίχτες στη ζεμπεκιά σου Σταλαγματιές διπλοπενιές, η πίστα έγινε μπαξές και η στροφή δικιά σου Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να με...ξεδιψάσει. Comments and Graphics - Spring Layouts - Photobucket