Πώς η μέρα σε κοιτά Που της κλέβεις τα φιλιά Που το φως του ήλιου πέφτει Στο δικό σου τον καθρέφτη. # Πώς τα κύματα ορμούν Και λιμάνια απειλούν Σαν τα δυο σου μάτια βλέπουν Το γαλάζιο δεν αντέχουν. # Πώς η νύχτα σε κοιτά Στα λυτά σου τα μαλλιά Που τα αστέρια είναι για σένα Στόλισμα στον κόσμο ένα. # Πώς τα σύννεφα ξεσπούν Και πλημμύρες πώς γεννούν Σαν τα χείλη σου αντικρίζουν Τον καημό τους έτσι πνίγουν.
Τώρα μπορώ να πώ μετά τα καινούργια σου αρχίζω να διαμορφώνω άποψη.Βλέπω ότι κρίνους αυστηρά τους φίλους εδώ.Εγώ όμως θα κρίνω εσένα με επιείκεια.Είναι καλό το οκτώ ?
Καλή η προσπάθεια σου στο καινούργιο σου στιχοτράγουδο…Θα σε βαθμολογήσω όμως με τα ίδια δικά σου αυστηρά κριτήρια… Καλή συνέχεια…
Πολύ καλοί η στίχοι σου και ιδίως το "Πως".Πολύ όμορφες εικόνες .Θα ήθελα πολύ να δοκιμάσω μια μελοποίηση.Συνέχισε έτσι...
Φίλε Δημήτρη , γραφείς πολύ καλα...τι αλλο να πω, το "ΠΩΣ" ειναι φοβερό!!!Καλή συνέχεια!
Γειά σου Δημήτρη.Πολύ όμορφοι οι στίχοι σου αλλά το ''Ούτε πίσω,ούτε μπρος'' ξεχωρίζει!Καλή συνέχεια...