χτυπάω πόρτες τους δείχνω χαρτιά κανείς δε σου δίνει ψωμί τώρα πια προυπηρεσία ζητούν και συστατικές λες και όταν σε δουν δε ξέρουν τι θες λεφτα απο δω λεφτά απο κει η δική μου η τσέπη αγκαλιά μοναχή η κρίση βολεύει σε σουτάρουν ωμά σιγουριά δε θα βρεις σε θέση καμιά χρόνια χαμένα πτυχία στα κάδρα θυμίζουν αγώνες για πουκάμισα άδεια λεφτά απο δω λεφτά απο κει μισό ευρώ το νερό να πιω τη βροχή? μία η λύση νύφη με προίκα να ζησω κι εγώ απ του μπαμπά της το ικα ενα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή μπαίνει το καλοκαίρι έχω ξεμείνει, ταπί..
πολύ καλά φίλε μου.......συνέχισε έτσι!!!!
Με ένα άγγιγμα η θεωρία στην πράξη γκρεμίζεται με ένα νεύμα η καρδιά κήπος κι ανθίζει.. omorfo..
Χρήστο, απ' ότι διάβασα, τα κείμενά σου είναι αρκετά ενδιαφέροντα. Σου εύχομαι κάποτε να τραγουδηθούν απ' όλο τον κόσμο!!
oraia poimata stoixi nice
"τραγούδι μοναδικό"...ακριβώς!Συνέχισε μικρέ μου φίλε,,μας αρέσεις!
Χρήστο "μικρέ μου φίλε"!Καλώς ήρθες!Εχεις μια ασθένεια που αξίζει να μείνει αθεράπευτη όπως λές για να χαρίζεις απλόχερα ευχαρίστηση!!Μπράβο!!!καλή συνέχεια λοιπόν!