Στίχοι

										Μαρμαρωμενη ησυχια
υστατη επιθυμια
φοβαμαι περισσοτερο τη ζωη παρα το θανατο
γερασα σε μια νυχτα
σπερνω την αγωνια στου μυαλου μου τη φθορα
ριζομενο μεσα μου βαθεια
ξεχασμενες φωνες
προσπαθουν να βρουν τη σκια τους
αλλα ιχνος κανενα
θυματα...
μοιαζουνε οι στιχοι μου
ειναι μηνυματα στο περασμα μας
παρεα πιναμε ολα τα βραδακια μαζι
να πανε κατω ολα τα φαρμακια
ν αναπαυτει λιγακι η ζεστη σεληνη
ματια μου ειναι πληγες αβασταχτες
κρθα κορμια
τωρα μιλαω παλι ξανα
αγγαλιασμενοι εφηβοι για ακομα μια φορα
καταδικασμενες μερες της φθορας