Σ ενα βίαιο φτιασίδωμα ξεμείνανε σαν ύαινες που τραβολογάνε τις φλόγες τους χαράξανε τα ονόματά τους στους χάρτες σαν σε πατρίδες λυτρωμένες κι αδιάγορες σ ενα χορό το μίσος αναδείξανε αγγίξανε τη θεόμορφη σιωπή που ναυάγησε και κάθε λόγο τον σακάτεψαν σαν βόλι γεμίσανε τους τοίχος με ανάλαφρη αρμύρα κι ανασυντάξανε τα πέτρινα χαλάσματα με ορμή απ τον καπνό των πυροβόλων τα αίματα μαζέωαν απ τις πέτρες κι αφήσανε το μύρο να χαιδολογεί τη γη Ξεφτίσανε τα πρωινά όνειρα κάνανε στάχτες τις ματιές που μάταια ελπιζανε μες τη γαλήνη της θάλασσας ορμήξανε ατσάλινα φτερουγίσματα μαύρα σκοτάδια κι αναταράξανε το αγέρωχο κυκλάμινο..
Πολύ όμορφο το Βροχερό Κυκλάμινο.Περιμένω όμως να δω και άλλα! Να είσαι καλά.Καλή συνέχεια.
το ποίημα σου μου άρεσε. Διαθέτεις ωραίο τρόπο έκφρασης και προβληματισμό. Είμαι σίγουρη πως το έγραψες ως ποίημα κι όχι στίχο. Θα με ενδιέφερε να διαβάσω κι άλλα σου ποιήματα, αλλά και κάτι πιο κοντινό στη λογική του στίχου. Σου εύχομαι καλή συνέχεια και να μείνεις επικεντρωμένη στο νόημα. (Τσέκαρε το mail σου).---Και βεβαίως σου εύχομαι ένα 2007 με υγεία, αγάπη και δημιουργικότητα.
Ωραίο το κυκλάμινό σου αλλά δεν αρκεί για να όμορφο μπουκέτο όσο ωραίο κι αν είναι.
Γεια σου Κατερινα ευχαριστώ για την επισκέψη σου στη σελίδα μου και για τα καλά σου σχόλια.Προσπαθώ όσο μπορω να γίνομαι καλύτερος κάθε φορά. Θα συμφωνήσω με τους πιο ειδικούς απο μένα ότι περισσότερο ειναι ποιημα και οχι απλοι στίχοι.Παρ ολ αυτά ειναι πολύ καλό.Καλή επιτυχία
mou arese ...exoun poli noima oi stixoi tou poiimatos sou