Στίχοι

										Ποιος είναι αυτός που θα μπορούσε να κρίνει.
Και το λάθος ή το σωστό να το συγκρίνει.
Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο.
Μέσα σ΄αυτό το χάος, μέσα σ΄αυτό το τρελάδικο.

Το μάυρο και το άσπρο το εξαφανίσαμε και το κάναμε γκρί.
Κάναμε το τέλος να μοιάζει για αρχή.
Δώσαμε νόημα σε άψυχα και άυλα πράγματα.
Ξεχάσαμε αξίες, ξεχάσαμε της ψυχής τα θαύματα.

Μοντέρνες κουβέντες και πράξεις,  έκαναν τον έρωτα, σεξ.
Τώρα ο καθένας μας έχει γίνει, κάποιος, κάποιας, ο 'εξ'.
Δύο καρδιές δεν ψάχνουν πλέον να βρούν το πάθος.
Κοιτάν του άλλους να τους υποδείξουν το λάθος.

Η αγάπη πλέον έχει γίνει σκληρή και δεν συγχωρεί.
Ρίχνει μόνο το βάρος αλλού, αρκεί να βγεί αυτή καθαρή.
Και αν αυτό πλέον μπορείς να το πεις αγάπη.
Μου τελείωσαν τα γέλια, μου στέγνωσαν το δάκρυ. 

Λέμε πράγματα να τα ακούμε εμείς οι ίδιοι καλά.
Τα πιστέυω, τα πρέπει και τα θέλω μας φούσκωσαν τα μυαλά.
Συμβουλεύουμε τους άλλους τι είναι καλό να κάνουν.
Για εμάς όμως όλα αυτά δεν μας πιάνουν.

Ένας γόρδιος δεσμός που κανένας δεν θέλει να λύσει.
Συνήθεια ή υποκρισία σε ενα κόσμο που οι αξίες έχουν εξαλείψει.
Περιμένουμε κάποιος άλλος πάντα να κάνει την αρχή στην επανάσταση.
Και εμείς να ακολουθούμε σαν πρόβατα, μα κατεβαίνουμε στην πρώτη στάση.

Λάκης Σιδερίδης  20-11-2017