Στίχοι

										Σε κηνυγούν ολημερίς, σειρήνες κι ερηνίες
και που θα βρεις τον ποταμό που πλένει αμαρτίες? 
Σε συζητούν οι γείτονες, σε κράζουνε οι φίλοι
και που να βρεις το φάρμακο που ψάχνουνε τα χείλη?

Σε οδηγούν οι σκέψεις σου, μα χάνεσαι στις τύψεις
και από που να κρατηθείς για να μην υποκύψεις?
Σε τυρρανούν οι θύμισες, σε σφίγγουν τα δεσμά σου
και που θα βρείς τη δύναμη να ρθείς στα λογικά σου?

Φταις εσύ - μονάχα εσύ, που πεθαίνεις μακρυά μου
φταις εσύ - μονάχα εσύ, που δεν είσαι πια κοντά μου 
φταις εσύ, μη μου ζητάς αν μπορώ να προσπεράσω,
όσα μου' κανες αγάπη μου ποτέ δε θα ξεχάσω..

Δεν ξέρες πια για κυριακές, μονάχα ζεις Δευτέρες
δεν έχουν χρώμα τώρα πια οι γκρίζες σου οι μέρες.
Το σπίτι έγινε κελί και σε κρατά δεμένη,
Θυμάσαι που σε μάθαινα να ζεις ευτυχισμένη?

Σε οδηγούν οι σκέψεις σου, μα χάνεσαι στις τύψεις
και από που να κρατηθείς για να μην υποκύψεις?
Σε τυρρανούν οι θύμισες, σε σφίγγουν τα δεσμά σου
και που θα βρείς τη δύναμη να ρθείς στα λογικά σου?