Lyrics

										Στις σταγόνες της βροχής,
αναζητείς το πρόσωπο της.
Στο τζάμι της φυγής,
κολλημένος εξ'αρχής,
μάταια προσπαθείς να δείς,
το σκονισμένο είδωλο της.

Της ζωής σου θεατής,
άψογος μα πάντα ξένος.
Σαν ταινία εποχής 
που το τέλος δεν θα δείς,
μάταια προσπαθείς να βρείς,
γιατί μοιάζεις λυπημένος.

Κι ας το ξέρεις ο αφελής,
πως δεν φταίει αυτή σε κάτι.
Είσαι εσύ ο βιαστής,
της καρδιάς της ο ληστής
μάταια προσπαθείς να βρεις
που έχει πάει η αγάπη.