Published 10 χρόνια πριν in Rock
Φθινόπωρο...
- 612
- 0
- 0
- 0
- 7
- 0
Στίχοι
«Φθινόπωρο» Σαν δέντρα φθινοπωρινά που αγέρας ξεγυμνώνει εκτεθειμένοι και γυμνοί στα μάτια του θεού τα χελιδόνια αποδημούν, η άνοιξη παλιώνει σαν ξεφτισμένα σ’ αγαπώ θιγμένου εγωισμού… Πίσω από το τζάμι μου θα κάθομαι σκυφτή και το παρόν μου θα μεθάω μ’ αναμνήσεις έξω τους δρόμους θα ξεπλένει η βροχή και τα ίχνη που άφησες πως τάχα θα γυρίσεις… Σαν στέρφα διψασμένη γη σ’ Αυγούστου πρωτοβρόχια τα στήθη σου ανάβλυζαν θυμάρι και θυμό του ήλιου (σου) ακτίνες κρέμασαν στα σύννεφα μου κρόσσια μα έχω χειμώνα στην ψυχή, στα πόδια μου φευγιό…
.jpg)
Πώς να ‘’μη σ’ αγαπήσω’’ καλή μου;; Άφωνη με άφησες..
Όπως λέει κι ο ποιητής (μου διαφέγει τ' όνομα. :) ) "Νά 'ναι καλά η.. Ανοιξη, που απλώνει ρίζες πάνω μας... Κι έτσι μπορούμε, χρόνια να μετράμε..." Μείνε σ' αυτό χαρά μου! Υ/Γ Το πιό ανεξήτιλο μελάνι στον χρόνο... Δεν είναι αυτό γράφει ο καθρέφτης μας(!) Είναι αυτό που λεκιάζουμε ΕΜΕΙΣ! Το... ΕΓΩ Μας! Για σκέψου να ήταν Α Χ Ρ Ω Μ Ο....??? Ποός θα νοιαζόταν να μας καθαρίσει? Η να μας Καθ' ορίσει??? ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΛΗ ΜΟΥ!!!!!!!!
:)
Πόσες και πόσες φορές δεν περπάτησα στα μέρη σου....θύμησες !!!!!!!!!!!!!!
Ε καλά εντάξει, αλλά σκέψου πως κάποια χαρακτηριστικά μας (ή αρκετά, ανάλογα πόσο τείνουμε και τολμάμε να γίνουμε άνθρωποι) υπάρχουν και σε άλλους ανθρώπους...Άρα θα συναντιόμασταν ούτως ή άλλως. Όπως τις προάλλες, που ήμουν με τη κιθάρα μου σε ένα πάρκο και κάθησε να με ακούσει μία και μετά άρχησε να εμφανίζεται η μαγεία της ζωικής στιγμής... Γι'αυτό σε ρωτώ. Θες να πεθάνω για να ζήσω μία σχετική ζωή ή να ζήσω μία ελεύθερη ζωή, πεθαίνοντας?? χμ?? Σε ένα τραγούδι μου λέω: Κιαν η ζωή σου δεν έχει λεφτά τότε σου ζητάω να το σκεφτείς ξανα. Αν είναι ωραία με μία ελεύθερη ζωή ή μία πλούσια και σχετική Αν άκουσες το "Ήταν ένας γάιδαρος", έχω εγκλωβιστεί και εγώ στη κοιλιά του και προσπαθώ να βρω τρόπο να βγω. Συνεπώς δε γίνεται αυτό που μου λες...
Γεια σου Ευαγγελία, σε ευχαριστώ, που με άκουσες :) Θέλω να σου απαντήσω μέσω Άσιμου: Τα μονοπάτια είναι πολλά Μα είναι λίγα τα αυτά που 'χουν καρδιά Εγώ πηδάω κι απ' το γκρεμνό Τα κάγκελά μου τα καταργώ. Η φάση είναι ότι ακόμα δεν τα κατεργώ τα κάγκελά μου..Βλέπεις, είναι η καταραμένη η αυτοοριοθέτηση, που σε κρατά πίσω...Άρα η ερώτησή μου είναι μέχρι πότε? χμμ? Κάποτε θα συναντηθούμε ξανά Ευαγγελία, όταν το πάρω απόφαση... Δεν εννοώ αυτή τη συνομιλία τώρα, διαδικτυακά, αυτή τώρα αποτελεί για άλλη μια φορά το θάνατος της ζωής...εννοώ έξω...εκεί όπου οι άνθρωποι βρίσκουν το δρόμο της ζωής και το θάρρος να μιλήσουν και να ελευθερώσουν το ανθρώπινο μέσα τους, ζώντας τις ζωικές τους στιγμές. Να με συμπαθάς που σου μίλησα έτσι, μιάς και δε γνωριζω τι σόι πάστα είσαι, αλλά είμαι από αυτούς που δε γνωρίζουν από πάστες, ούτε από βαψίματα, γι'αυτό και μέχρι να συναντηθούμε, ακόμα και χωρίς να βρεθούμε, (μέσω των της στάσης ζωής μας εννοώ) σε χαιρετώ και καλή αντάμωση..
Μπράβο ορέ καλά γράφεις 'Το "λάθος εποχή " ξεχωριστό και το τελευταίο ¨σταθερά αγάπη" ...σαν μαντινάδα Κρητικιά .