Στίχοι

										φιγούρα απο ναϊλον στο λίκνισμα της νύχτας
αστείο μαύρο ομοίωμα αγάπης φαντασμένης...
κι ένα αλμυρό παράπονο
στο βάθος της ματιάς
το παίρνει ο βοριάς
ο πόθος ο εργένης...

έπεσε η μάσκα μες το χτές...
η αλήθεια πως χλωμιάζει...
τίποτα δεν ταιριάζει
στ'όνειρο που είχα πιεί...
γέμισ'ο αέρας μυρωδιές
που ξέραν να μεθάνε
αδύναμες σκορπάνε
τώρα μεσ'τη σιωπή...

γύρισε ο χρόνος προς τα εδώ...
ίσκιοι, φωνές, σβηστήκαν...
τα μάτια βαφτιστήκαν
στης λήθης το νερό...
έπαψε εκείνο το γιατί
τη σκέψη να ορίζει...
το λάθος ναι...κοστίζει...
μα αξίζει θησαυρό...