ΣΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ... Γατζώθηκαν τα όνειρα στα βράχια καράβι περιμένουν να φανεί για να τρυπώσουν νύχτα μες στ'αμπάρια μακριά να βρούνε την ανατολή ο όρκος διαβατήριο στο μουράγιο τα χέρια μου, ασπίδες και σπαθιά στον κόρφο έκρυψα το χώμα τ΄άγιο και φίλεψα ρακί τη λησμονιά ξεδίψαγαν τα ριζιμιά με δάκρυα τα χρόνια μου, ταίσαν τούτη γη γεννιόταν η χαρά μου σε μιαν άκρια μα δεν υπήρχε δρόμος να διαβεί εγίνηκε φωλιά η αγκαλιά μου και μέσα της..κουρνιάσανε θεριά.. τα σβήσαν τα κεριά απ'την καρδιά μου και τοίχο-τοίχο πάει στη σκοτεινιά... με πήρε η αποκοτιά απ'το χέρι και σ'άγνωστο στρατί με οδηγεί στο γύρισμα του ήλιου ποιός να ξέρει.. αν θα προφτάσω..την ανατολή...!
Πολύχρονη Γεωργία
την πρώτη μέρα Ωσανά την άλλη Σταυρωθήτω ....ιδού ο άνθρωπος . Χαίρε και Αγάλλου ποιήτρια . Υπέροχη η γραφή σου
Μη ξεχνάς!!!!! Μόνο ροκ στιχουργός είσαι!!!!! Το έντεχνο είναι κάτι πολύ μικρό για σένα....
Καλώς όρισες Jo στην παρέα μας... Σε ευχαριστώ πολύ για την φιλία και τα σχόλια σου... αρνούμαι και εγώ να συνοδέψω τα ναυάγια... ας πνιγούνε μόνα τους!!!