Στίχοι

										Κατεβήκαν οι θεοί
και φέρανε τα δώρα τους, για τη δική μου χάρη.

Το πρώτο δώρο ο έρωτας
μπήκε μεσ΄στην καρδιά μου
και χύνεται σαν ίδρωτας
μέσ΄απ΄ τα σωθικά μου.

Σαν θάλασσα απέραντη
το άλλο δώρο μοιάζει,
τη λεν αγάπη αμάραντη
και μέσα μου φωλιάζει.

Μα σαν θα βγει στο πέλαγο
και ξεχυθεί στο κύμα
τρέχει το κύμα ξέφραγο
στα πόδια σου σαν θύμα.

Κι αν γαλήνια έγινε
με το νανούρισμά της,
την αγκαλιά της έκλεινε
στο αντιφέγγισμά της.

Μα όταν κύμα σήκωνε
και τόκανε φουρτούνα
μέχρι σανίδες σάρωνε,
τσάκιζε κάθε σκούνα.

/

Ήρθαν και οι κραταιοί
ήρθαν κι αυτοί στην ώρα τους σαν τον κακό βαρδάρη.

Γιατί η αγάπη μόνιμη
δεν πρόκειται να μείνει
κι ούτε θα είναι γόνιμη
αν σβύσει το καμίνι.

Πού πήγανε τ΄αστέρια
που κεντούσες με χρυσό
και με τα δικά σου χέρια
στο δικό μου ουρανό?

Εκείνη τη χρυσοκλωστή
στα φεγγαρένια όνειρα
την είχες κάνει περαστή
κι έλεγες θάναι αιώνια.

Μα όταν ο χρόνος κύλισε
και σκούριασ΄η κλωστίτσα,
η μέσα φλόγα ξόφλισε,
στάχτη σε μια φουχτίτσα.

/

Μην το παίρνεις σοβαρά
γιατί υπάρχουν άνθρωποι με την καρδιά αγγέλου.

Που ο Θεός τους χάρισε
και είναι ευλογημένοι
να αγαπούν παντοτινά
και ναν΄ ευτυχισμένοι.

Για την αγάπη τραγουδώ
να σβήσω τον καημό μου,
για σένα σιγοτραγουδώ
τον αναστεναγμό μου.