Στίχοι

										Με πρόσωπο χλωμό 
το βλέμμα σου χαμένο 
το γέλιο σαν βοριάς 
στα χείλη παγωμένο 
με σένα να μιλάς 
πως τα ‘χεις καταφέρει 
να σβήνει ότι αγαπάς 
και τίποτα δε μένει 

R 

Μην απορείς που δεν μπορείς 
να είσαι το ίδιο σαν τους άλλους 
και αν πληγωθείς μην ηττηθείς 
είναι οι καιροί σαν τους φαντάρους 
που η μοναξιά στην ερημιά 
παρέα κάνει μ’ αναμνήσεις 
και όταν περάσει η σκοπιά 
μοιάζουνε όλα ψευδαισθήσεις 


Το βήμα σου γοργό 
σκυμμένο το κεφάλι 
το δάκρυ σαν φωτιά 
να σβήνει μες τη ζάλη 
με σένα ν’ απορείς 
πως τα χεις καταφέρει 
να δίνεις μια ζωή 
και τίποτα δε μένει