Στίχοι

										Σε μια κάμαρα γεμάτη μοναξιά, 
το κρεβάτι από πόνο είναι στρωμένο
στο παράθυρο προβάλει καταχνιά
και γκριζάρει το μυαλό μου το χαμένο

Σε μια στοίβα από ρούχα σου παλιά
αναβλύζει πια το άρωμα της θλίψης
τα κοιτάζω και τα παίρνω αγκαλιά
περιμένοντας ακόμα να μ' αγγίξεις

Να 'ξερα τι κάνεις
να ΄ξερα αν ζεις
όλα ότι περνάω συνέπειες φυγής
Θέλω να σ' αγγίξω
έστω μια φορά
σώμα μου να γίνεις πια στα φανερά

Σ' ένα σπίτι που δεν μπαίνει πια το φως
η σκιά σου τοίχο τοίχο τριγυρνάει
με κοιτάζει που 'μαι τώρα σκεπτικός
και ξανά ειρωνικά χαμογελάει

Να 'ξερα τι κάνεις
να ΄ξερα αν ζεις
όλα ότι περνάω συνέπειες φυγής
Θέλω να σ' αγγίξω
έστω μια φορά
σώμα μου να γίνεις πια στα φανερά