Στη μοίρα χαμογέλασα για πληρωμή στον πόνο και μου'δωσε ένα φιλί που καίει για καιρό. Τη μοναξιά αγκάλιασα κι αγάπησα το χρόνο που μέτρησα μες στη ζωή με κλάμμα σιωπηλό. Μα ούτε στιγμή δεν άφησα την πέτρα από το χέρι και περιμένω μια στιγμή να μην κοιτάει κανείς, να σπάσω τη βιτρίνα τους, κι αν μου'στησαν καρτέρι, να γίνω αέρας και φωτιά στα πέρα της γης. Αν θέλεις μείνε δίπλα μου, να μοιραστείς το αίμα, να μοιραστείς την παγωνιά, το μαύρο το βυθό. Γίνε βλέμμα στα μάτια μου, να δεις κι εσύ το ψέμμα κι αν δεν μπορείς γίνε καρφί μ' εμένα στο σταυρό.
ΕΝΤΑΞΕΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΗΚΑ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΕΚΑΝΑ... ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΜΕ
ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΧΑΝΙΑ Ε? ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΙΔΙΟ. ΧΑΡΗΚΑ
ΣΠΑΡΤΑΚΕ, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ. ΣΤΕΜΥ
...Μα που χαθηκες εσυ? Τhanks...once again! Τα λεμεεεεε.....!!
...ΜΑΛΛΟΝ ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΨΥΧΟΛΟΓΗΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΑ! ΦΙΛΙΑ!
"TODAY I INTODUCED MYSELF TO MY OWN FEELINGS... SILENCED THEY HAD BEEΝ.. AFTER ALL THESE YEARS THEΥ SPOKE TO ME...AFTER ALL THESE YEARS..." ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ! ΦΙΛΙΑ!