Στίχοι

										ζω σ'ένα κήπο σε μια πόλη σε μια χώρα νεκρή
κι είμαι εκεί
στο ίδιο σημείο που με άφησαν να ζήσω
σκάψαν τα πόδια μου τα χέρια μου τα μάτια στη γη
λάκο βαθύ
και για να βγω βοήθεια πρέπει να ζητήσω

ζω σε μια λέξη σε μια σκέψη σ'ένα στόμα κλειστό
είμαι εδώ
να περιμένω τον εχθρό μου να με σώσει
μου'χει πετάξει ένα σχοινί μα είναι τόσο λεπτό
για να σωθώ
πρέπει να μείνω ο μισός να με σηκώσει

θέλω να πιάσω αυτό το ψέμα απ'το λαιμό
να το χτυπήσω σ'ένα τοίχο αληθινό

ζω σ'ένα κήπο που τα δέντρα του έχουν πια ξεραθεί
κι είμαι εκεί
σαν τον χαζό να προσπαθώ να τ'αναστήσω
τιμωρημένος να πατάω τη καμμένη τους γη
μια ζωή
να πολεμάω στο νερό τρύπα ν'ανοίξω

θέλω να πιάσω αυτό το ψέμα απ'το λαιμό
να το χτυπήσω σ'ένα τοίχο αληθινό

απ'το μηδέν κι απ'το ποτέ θα ξεκινήσω
μέχρι να φτάσω στην αρχή στο πρώτο κλάμα
μες στο μυαλό μου τον εαυτό μου να γεννήσω
να γίνω μάνα

πρέπει ξανά απ'την αρχή να με θηλάσω
να με κρατάω για τα πρώτα βήματα μου
να μεγαλώσω να θεριέψω για να πιάσω
το θήραμα μου

κι ένα πρωί εγώ θα ξυπνήσω σαν λιοντάρι
πιο πεινασμένο απ'αυτούς που με μασάνε
με τ’άγρια νύχια μου θα αρπάξω όσα έχουν πάρει
και θα τους φάω μ'όσα πρόλαβαν να φανε